[Islamwatcher]

FEITEN

Op 16 April aanstaande gaat in Noorwegen het proces van start tegen Anders Behring Breivik, beschuldigd van volgende feiten:

Op vrijdag 22 juli 2011 verspreidde de Noorse diplomatenzoon Anders Behring Breivik via het internet een lijvig manifest (deels zelf geschreven) waarin hij uitvoerig uiteenzet dat hij de islam ziet als een kwaadaardige veroveringsgodsdienst die er op uit is om het westen getalsmatig onder de voet te lopen, te domineren en te veroveren met als doel een wereldwijd Kalifaat te stichten dat alle niet-moslims (joden, christenen, atheïsten,…) zal degraderen tot geknechte tweederangsburgers en voorgoed komaf zal maken met de rijke Europese cultuur en haar eeuwenoude tradities.

In zijn document beweert hij de spilfiguur te zijn van een nieuw opgerichte ‘tempeliersorde’ (een restant van de middeleeuwse kruisvaarders die eerder al Europa beschermden tegen moslim invasielegers), een geheim genootschap van ondergronds opererende ‘verzetslieden’ die deze nieuwe invasie tijdig moeten stoppen en de veronderstelde vijand weer uit Europa moet verdrijven, met als deadline het jaar 2083. (Enkele dagen geleden, begin April 2012, kwam Breivik in een brief met de bewering aanzetten dat hij deze ridderorde had verzonnen om indruk te maken maar dat deze naar de toekomst toe ‘wenselijk’ is en dat hij met zijn daden een voorzet wilde geven).
De daden: te weten een dubbele aanslag op dezelfde dag nadat hij zijn manifest per mail doorstuurde naar duizenden contactpersonen doorheen Europa waarvan hij de zekerheid of het vermoeden had dat ze dezelfde ideeën aanhangen.

Opmerkelijk: Hij acht de moslims uiteraard schuldig aan deze invasie maar in zijn ogen nog schuldiger (en daarom het eerste doelwit) zijn de linkse liberale politici en politieke partijen die decennialang deze instroom mogelijk maakten en hebben doorgezet (zonder het ‘eigen volk’ daarin te raadplegen zoals hij ergens in zijn manifest schrijft)

Vandaar dat hij eerst een krachtige autobom laat ontploffen in de regeringswijk van Oslo omdat daar de regerende socialistische partij zetelde. Balans: 8 doden. Vervolgens begeeft hij zich naar het vakantie-eiland Utoya, vermomd als politieman en zwaarbewapend, waar een zomerkamp plaatsvind waar een grote groep politiek actieve tieners aan deelneemt die eveneens behoren tot de door hem verwenste Socialistische Partij. Nadat hij de enige bewaker heeft uitgeschakeld maakt hij met zijn geweer jacht op de tieners die als ratten in de val zitten op het piepkleine eiland. Balans: 69 doden.

Vooral dat tweede luik van zijn terroristische actie heeft Breivik geen goed gedaan. In plaats van de geschiedenis in te gaan als een ‘heldhaftige revolutionair’ (zoals hij zich had gedroomd) wordt hij door de pers en de publieke opinie unaniem afgeschilderd als ‘een gevoelloze, ordinaire kindermoordenaar die vanzelfsprekend knettergek moet zijn, een psychopaat.’

In zijn bekentenis achteraf zei Breivik dat zijn daden ‘gruwelijk maar noodzakelijk’ waren en beschouwt hij ze niet als misdaden. Immers, in zijn beleving waren de slachtoffers per definitie geen ‘kinderen’ maar jongvolwassenen die op eigen initiatief militeerden voor een politieke partij die voor de instroom van moslims bleef ijveren en daarom achtte hij ook hen (ondanks hun jonge leeftijd) medeverantwoordelijk voor de teloorgang van ‘eigen volk en cultuur’ en de onafhankelijkheid (van de sharia) die volgens hem niet lang meer zou standhouden: de islam zou ons spoedig haar wetten gaan opleggen. “In zijn optiek was het doden van een honderdtal personen gerechtvaardigd als je daarmee een toekomstige wereldoorlog en een nieuwe holocaust kon vermijden.” Achteraf werd er op gewezen dat de vermoorde tieners daags voor de aanslag, hadden deelgenomen aan een anti-Israël vergadering/workshop ten voordele van een eigen Palestijnse staat.

Het lijkt er dan ook sterk op dat op zijn proces Breivik deze moorden zal bepleiten als louter ‘politieke moorden’, begaan op ideologische tegenstanders die toevallig jonger waren. (voor hem was hun leeftijd irrelevant en ondergeschikt aan hun opvattingen die ze etaleerden en politiek verder wilden ontplooien).

Uit zijn manifest kunnen we opmaken dat Breivik over een dodenlijst beschikte van honderden Noorse politici en andere prominenten behorende tot organisaties die welwillend stonden tegenover de instroom van moslims. Deze ‘verraders’ zoals hij ze noemt, wilde hij eerst treffen, voor de moslims zelf aan de beurt zouden komen in de door hem verlangde burgeroorlog die hij middels meerdere terroristische acties wilde gaan uitlokken in een later stadium, van zodra hij hulp zou gaan krijgen van de andere leden van zijn (voorlopig nog denkbeeldige) leger van ‘verzetslieden’. Recent kwam aan het licht dat hij ook had overwogen de Amerikaanse President Obama te vermoorden tijdens de uitreiking van de Nobelprijs van de Vrede maar dat hij dit plan had laten varen omdat hij vreesde dat het kon worden verijdeld.

Ofschoon de aanslagen die wel doorgang vonden in zijn ogen grotendeels zijn geslaagd en hij daarmee triomfeert heeft hij ironisch genoeg voorlopig het omgekeerde effect bereikt van hetgeen hij beoogde, namelijk een halt toeroepen aan de verdere toestroom van (moslim)immigranten en de ondergang bespoedigen van de socialistische partij die deze immigranten graag blijven verwelkomen: na de aanslagen zijn duizenden mensen (meer dan ooit tevoren) spontaan lid geworden van de getroffen partij ‘bij wijze van steunbetuiging’ en de regering heeft laten verstaan dat ze de voorwaarden die ze aan asielzoekers stelt om zich in het land te vestigen nog wil versoepelen, om de wereld en de moslims duidelijk te maken dat Noorwegen niét het xenofobe land is dat Breivik er wilde van maken. In zijn visie gaan ze, als antwoord op zijn acties, de islamisering van Europa nog sneller bespoedigen.
Breivik kreeg voor zijn verdediging een advocaat toegewezen die gezien zijn politieke achtergrond tot het het vijandige kamp moet worden gerekend. (Of Breivik dit terdege beseft en daarmee akkoord gaat is tot op heden niet bekend). Intussen liggen het Ministerie van Justitie, de rechters en de psychiaters met elkaar in de clinch over de vraag of hij al dan niet toerekeningsvatbaar moet worden verklaard. Het succes van zijn operaties, het vernuft en de finesse waarmee hij alles jaren van tevoren voorbereidde, alsook de uiterst intelligente opmaak van zijn manifest wijzen er op dat hij niet gek is maar bij zijn volle verstand. De manier waarop hij zijn doelwitten heeft afgeslacht dient (in zijn visie) niet te worden gezien als het werk van een geestesgestoorde maar dient te worden toegeschreven aan iemand met een staalhard karakter, ideologische vastberadenheid en de overtuiging van ‘het eigen Grote Gelijk’. Indien men hem zondermeer gek verklaarde dan zou dat zijn politieke boodschap zeker tenietdoen. Anderzijds zou hem dat van een streng gevangenisregime afhouden, en dat willen weinige Noren zien gebeuren. Zelf zegt Breivik geestelijk gezond te zijn. Eigenaardig genoeg is zijn advokaat, die eerst zei dat hij zeker gek was, geheel van mening veranderd en zegt hij van plan te zijn om de wensen van zijn cliënt te eerbiedigen door voor de rechtbank te claimen dat hij inderdaad geestelijk in orde is.

Het eigenlijke proces zal van start gaan op 16 April aanstaande.

In deze draad zullen met regelmaat uitspraken van Breivik worden opgenomen, die ongetwijfeld het debat zullen aanzwengelen.
Als ‘opwarmertje’ kan deze tellen, geformuleerd op de recente openingszitting waarop de ‘Akte van Beschuldiging’ werd voorgelezen. Aldus Breivik:
‘Ik verdien het onmiddelijk te worden vrijgelaten. Ik verdien geen straf maar eerder een medaille.’