[Diego Raga]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

In mijn openingspost benader ik de vraag naar het wezen van het bewustzijn in een historische context van medisch, psychologisch en filosofisch onderzoek. Je bevestigt hierboven de juistheid daarvan, maar wat je stelt over de bijna dood ervaringen is daarmee in strijd op alle punten. Als ze op waarheid zouden berusten dan zijn de zintuigen die de evolutie heeft voortgebracht niet meer dan follies en artsen zouden gehoor- en gezichts-stoornissen heel anders moeten oplossen dan ze nu doen.

Het lichaam en bijhorende zintuigen, incl de hersenen, zijn het evolutiemiddel om de geest toe te laten ervaringen op te doen.
Over het doel van dit evolutieproces kan men speculeren, maar volgens oosterse visies gaat het om:

“het lijkt of dingen gebeuren, maar in werkelijkheid is dit alles (het spel van) Maya (Veda Lila)”
http://nl.wikipedia.org/wiki/Hindoe%...sche_filosofie

Een spel dus , gebaseerd op onwetendheid (avydia) en dualisme.
Het lijkt er dus eerder op, dat het kernaspect in ons (god?) zich steeds bewust is van zijn eeuwigheid, maar deze kennis is voor de empirisch-denkende mens onkenbaar dmv de zintuigen.
Daarvoor moeten de zintuigen naar binnen gekeerd worden.

Zie daarvoor: http://www.leela-yoga.be/patanjali_yoga_sutras.htm

De bijna dood ervaringen geven geen antwoord op vragen over het bewustzijn. Integendeel zelfs, ze werpen nieuwe vragen op. Zoals, waarom hebben mensen zulke ervaringen pas als ze bijna dood zijn en niet tijdens de slaap?

Omdat zelfs tijdens de diepste slaap ons bewustzijn nog steeds verbonden is met de prana (energie) van het lichaam.
Tijdens het stervensproces of een narcosetoestand verdwijnt die fysische energie en kan ons bewustzijn zich ervan losmaken.

Iets meer daarover: http://www.maitreya.nl/boeddhisme-in...ergeboorte.htm

Iemand die zich bewust is van wat geluid is en wat door een object weerkaatst licht is, begrijpt dat geluid en beeld feitelijk niet bestaan.

Idd, ze komen voort uit de scheppende leegte, dat de grondeloze basis vormt van wat wij aanzien als ‘het bestaan’.

Ze zijn intellectuele projecties op basis van gecompliceerde sensaties van de zintuigen, die vanuit een zeer bepaald perspectief, dus inclusief ruimtelijke effecten, zoals nagalm en reflectie, veel meer nuttige informatie opleveren dan waarvan wij ons meestal bewust zijn. Mij dunkt dat fysiologische informatie geen betekenis heeft voor een ding dat zelf volkomen immaterieel is.

Strikt genomen heeft (zuiver) bewustzijn genoeg aan zichzelf.
Pas als dit word afgeleid door zintuiglijke sensatie ea indrukken, treed het gewaarzijn en de aandacht naar buiten toe, met ‘onwetendheid’ (avydia) als gevolg in denken en handelen in deze wereld.

Waarom zou het vanuit het perspectief van een materieel object denken, ervaren en leren? Dat ding zou dan ook nog eens een tastzin, reuk en smaak moeten hebben en instrumenteel moeten gebruiken om de materie te kunnen waarnemen, interpreteren en om pijn of genot te kunnen beleven zoals wij dat doen. Het ding zou sociaal psychologisch volkomen absurd zijn. Het spreekt toch vanzelf dat iets dat zozeer op materie georiënteerd is zelf materieel moet zijn? Ik heb daarom geen belangstelling voor bden.

Bewustzijn is niet-materieel, itt de omgeving waarin het zich manifesteert.
Het verschil tussen bewustzijn en materie wordt hier uit de doeken gedaan:

“Purusha en Prakriti zijn de twee oersubstanties waartoe alles in de Samkhya filosofie wordt terug geleid. Purusa staat voor een passief observerend bewustzijn. Prakrti is daarentegen onbewust, maar omvat alles van intellect tot materie. Een mogelijke vertaling voor prakriti is 'oermaterie'.
Gehechtheid aan de stof, de zintuigen, de persoonlijkheid en het denken moet worden los gelaten: dat zijn allemaal aspecten van prakriti.”http://www.katinkahesselink.net/india/samkhya.html

Ik ben geen hindoe of boeddhist in de strikte zin van het woord, daarvoor ben ik (nog) te zeer gehecht aan deze wereld, maar de oude visies en ervaringsleren uit het oosten zijn tot in de details uitgewerkt en geven een bredere verklaring voor dit leven en alle aspecten ervan, dan een wetenschappelijke materialistisch-deterministische verklaring ooit zal kunnen benaderen.