Natuurlijk was Engeland doodsbang dat één van de grootmachten de Lage Landen in handen zou krijgen, inderdaad omdat dat de weg zou openleggen naar een invasie van het eiland. De Engelsen zagen echter wel in dat het gevaar op een dergelijke invasie altijd zou bestaan wanneer één grootmacht de macht op het vasteland baar zich toe zou weten te trekken. Ze zijn altijd van alliantiepartner veranderd naargelang de situatie. Maar ze zouden zich nooit actief mengen in een oorlog zolang er geen directe gevolgen waren voor hun veiligheid. Tijdens de Frans-Duitse oorlog was Duitsland nog niet de sterke staat die het daarna onder Bismarck geworden is, Duitsland bestond zelfs nog niet. Het is pas na de oorlog dat Bismarck het land heeft uitgebouwd met de uitdrukkelijke bedoeling om zowel op het vasteland als op zee en op de andere continenten van Duitsland de sterkste natie te maken. Rond de eeuwwisseling (onder Wilhelm 2, die niets moest hebben van de voorzichtigheid van Bismarck) heeft Duitsland vooral op die twee laatste vlakken enorme progressie gemaakt, waardoor het voor het eerst een acute dreiging voor Engelands positie in de wereld, wat deels verklaart waarom Engeland in 1914 wél hebben meegedaan aan de oorlog. Maar zoals steeds in de geschiedenis is zowat alles aan WO1 multicausaal.
Door te zeggen dat Antwerpen van enorm strategisch belang was, geeft ge eigenlijk toe dat Duitsland sowieso de stad had bezet, of Vlaandere nu onafhankelijk geweest was of niet. Een overwinning op Engeland zou uiteindelijk immers veel belangrijker zijn voor de globale dominantie van Duitsland dan die op Frankrijk.
|