De meest corrupte politici gaan zich niet in de schijnwerpers werken. Dat zijn meestal lokale politici met zakenbelangen die er niet voor terug deinzen hun mandaat te gebruiken om hun zakenbelangen te behartigen.
Als nationale politici tegen de lamp lopen is dat meestal door veranderende zeden of gewoonten.
Vroeger waren partijgiften van bedrijven normaal, leefden partijen daarvan. Later werd dat niet meer geaccepteerd. Op die drempel zijn er tegen de lamp gelopen.
Voor de kredietcrisis waren enkel wat communisten tegen bonussen, zetels in raden van beheer, ... nu stoort de goegemeente zich daar ook aan. Was nochtans allemaal ontstaan om toch ook nog wat democratische invloed te hebben na de privatiseringen van publieke eigendom. Maar al snel bleek dat eigenlijk het omgekeerde gebeurde. De bedrijven kregen invloed in de politiek en niet omgekeerd.
Geldt trouwens niet enkel voor bedrijven maar bvb ook voor andere organisaties : bier/Gatz, diamant/JambonSchiltz... , voetbal/Dehaene, ... deze slagen er nu allemaal in om dingen te bekomen die je als kleine zelfstandige of gewone werknemer niet moet proberen te bekomen.
|