Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door C2C
Op hun 50ste of 60ste laten ze plots hun baard groeien en raken ze geïnteresseerd in kunst of armoedebestrijding. Omdat ze voelen dat ze hun leven lang met onnozele dingen bezig geweest zijn. Nu willen ze snel een inhaalbeweging maken. Belachelijk natuurlijk.
|
Goh, dat weet ik niet. Ik zou zeggen; beter laat dan nooit.
Op de keper beschouwd is een mens het produkt van zijn omgeving, en een conformist.
Prille volwassenheid denkt aan een huisje, en kindjes, enz. En natuurlijk een job om dat te betalen. Vervolgens loopt men minimum 20-30 jaar in het gareel om dat allemaal te bekostigen. Sommigen kijken na een tijdje achterom, en stellen zich terecht de vragen "wat heb ik bereikt?" "was dit wat ik wilde?" "maakte ik de goeie keuzes?" "wat heb ik intussen geleerd?" enz...
De kans is groot dat die denkoefening/terugblik een ontgoocheling oplevert. Zoas jij het stelt; ze merken dat ze in feite maar "met onozele dingen zijn bezig geweest".
Sommigen maken deze denkoefening op tijd, en gooien hun leven om.
Anderen zijn er even "vroeg" bij, maar het lukt hen niet om de oogkleppen af te gooien. Dit zijn de midlife crisis slachtoffers.
Nog anderen maken de denkoefening later. Hoe later men het doet, hoe groter het gevaar dat men is vastgeroest, en hoe groter de kans dat men er onder door gaat.
Maar laat ons niet vergeten; velen maken de denkoefening nooit.