Een artikel in het Marineblad, door KLTZA R.C. Hunnego, geeft mijns inziens goed weer waarom geïntegreerde strijdmacht van de Benelux landen nog niet mogelijk is.
(
samenwerking wel, maar is van een andere orde)
Quote: Minister Hillen zoekt daarvoor onder meer internationale samenwerking. De Belgisch-
Nederlandse Samenwerking (BENESAM) tussen de marines van beide landen wordt daarbij als
voorbeeld gesteld: opleidingen samen verzorgen, dezelfde scheepstypes (M-fregatten en tripartite
mijnenjagers) gebruiken, dezelfde (NAVO-)procedures, dezelfde bedrijfsvoering, het onderhoud
maximaal efficiënt inrichten. Op zichzelf een goede ontwikkeling.
Maar ook aan die intensieve samenwerking zit een grens en de door minister Hillen voorgestelde
volgende stap van multinationale bemanningen is naar mijn mening een brug te ver.
Operationele eenheden kunnen door hun respectievelijke regeringen naar believen ingezet worden
om de nationale belangen te behartigen. Met bi- of tri-nationale bemanningen wordt dat onmogelijk:
gaan Belgische schepelingen en officieren mee met een Nederlandse OPV voor de drugsbestrijding
in de Overzeese delen van het Koninkrijk der Nederlanden? Of gaat Nederland de besluitvorming
tot continuering van deelname aan de Joint InterAgency Task Force op Curaçao voorleggen aan het
Luxemburgse parlement?
Zij aan zij opereren gebeurt ook nu al, elk schip met nationale Rules of Engagement en caveats.
Natuurlijk kan een boardingteam van het Korps Mariniers inschepen op een Belgisch schip en kan een
Belgische helikopter compleet met boordvliegtuigploeg inschepen op een Nederlands marineschip.
Maar vanaf dat platform opereren dergelijke modules onder hun eigen ROEs, met caveats en red card
holder.
En daar houdt de samenwerking volgens mij op, tenzij de Nederlandse regering alle artikel 100-brieven
óók naar het Belgische en Luxemburgse parlement stuurt of de Tweede Kamer besluiten over inzet
van Nederlandse militairen overlaat aan het Belgische of Luxemburgse parlement.
Ik heb nog een praktische vraag: hoe zien de vlag en de geus van de Benelux er eigenlijk uit?
Naar welke vlag sla ik het oog naar boven, welke vlag verlaat ik nooit?
Bron:
Samenwerking?!
KLTZA R.C. Hunnego, voorzitter KVMO
Marineblad 12 mei 2012. jaargang 122
Uitgave Koninklijke Vereniging Marine officierem
http://www.kvmo.nl/pdf/marineblad_mei12.pdf
Met name op het gebied van ROE kunnen er in dat geval flinke problemen ontstaan.
Met name in Afghanistan zag/ziet men al een verschil in ROE bij het optreden door F16’s.
In Uruzgan was er bijvoorbeeld een flink verschil in ROE tussen Australische en Nederlandse troepen onder hetzelfde commando.
(
Amerikaanse, Britse, Canadese en Nederlandse troepen werden tijdens Uruzan van alle troepen in Afghanistan het minst gehinderd door ROE)
Tijdens Chora bijvoorbeeld werd alles wat ingezet kon worden bij elkaar geharkt om ingezet te worden.
Australië kon echter alleen een stuk of 70 SF leveren daar de overige troepen niet ingezet mochten worden voor gevechtsacties.
Australische troepen was het tevens verboden om ingezet te worden in Helmond, wanneer nodig moest dit door Nederlandse inzet gebeuren.
De Australiërs hadden scherpe kritiek op het gebruik van artillerie en andere zware ondersteuning door Nederland tijdens Chora.
Ook tijdens Irak waren de Australische ROE met F18’s stevig. Dit leidde tot scherpe kritiek van de US, zo’n 40 maal werd daardoor geen grondondersteuning gegeven aan troepen op de grond.
Zover ik weet zijn ook de Belgische ROE vrij scherp in vergelijking met Nederland: F16 in Afghanistan, maar waren ROE ook vrij scherp boven Libië.
Wat nu als een gecombineerd bataljon wordt uitgezonden men verschillende ROE?
Gesteld een eenheid komt in de problemen en artillerie uit het ene land kan geen ondersteuning bieden vanwege ROE.
Of een Belgisch peloton opereert in een gebied waar een NL Apache door ROE geen ondersteuning mag bieden.
Vooraf zal het dus een uitgemaakte zaak moeten zijn dat men onder dezelfde ROE op pad gaat.
Nederland heeft geen beste ervaringen achter zich op dat gebied en zal alleen genoegen ermee nemen dat, wanneer het nodig is, alles onvoorwaardelijk moet en kan worden ingezet.
Men zal ook zeker van de Belgen verwachten en eisen dat op een missie alles meegaat wat nodig is, mocht het nodig zijn, onafhankelijk van de bondgenoten, om de gezamenlijk Bel/NL troepen te kunnen beschermen.
Nederlandse troepen mogen alleen nog op missie als eigen luchtsteun gegarandeerd is, eventueel aangevuld met zware artillerie.
Vanuit deze visie (beleid) is een evt. opheffen van de Luchtmacht in Nederland daarom uitgesloten en geen bespreekbare optie.
Mogelijk minder F35's, maar in ieder geval voldoende om militairen op een missie op de grond te kunnen beschermen.