Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe
U dwaalt in uw beschouwingen. De Septuagint werd weldegelijk voor liturgisch gebruik in de synagoge van de Griekssprekenden aangewend, wat nu eenmaal niet verwonderlijk was, daar, zoals ik al eerder aanstipte, deze vertaling als geïnspireerd werd beschouwd. Bijgevolg was het niet zomaar een vertaling, zelfs niet "de" vertaling; het was gewoon "de" Bijbel zelf. Daarin verschilt het trouwens van de talrijke omzettingen naar het Aramees bijvoorbeeld, waaraan men dit gezag niet toekende. Ook al omdat de vertaaltechniek anders is: de Aramese omzettingen wijken vaak af van de brontekst, omdat uitleg, toelichting, uitbreiding en nog meer verweven zit tussen de vertaling. De Septuagint was evenwel de trouwe omzetting van de toenmalige oertekst, waarvan de Joden later zullen afwijken. Eens de christenen zich bedienen van de Septuagint zien we immers in het judaïsme een ommeslag: door hun verblindheid hebben ze de Messias niet in Jezus herkend en verwerpen nu talrijke passages waarin de vervulling in Jezus tot stand kwam. Vanaf dan wordt de Septuagint verworpen (alhoewel er toch enkele Joodse gemeenten zijn die de Septuagint blijven gebruiken, zelfs tot op heden) en gaan ze sleutelen aan de grondtekst. Aldus ontstaat de Masoretische tekst die nu eenmaal vanuit dat opzicht gecorrumpeerd is.
|
Het feit dat de Septuagint bestaat, impliceert dat er vraag naar was. En dit goed als zeker bij de Griekssprekende joden in de diaspora. Of zij nu Grieks als (heilige)taal gebruikten om de Thora voor te lezen in hun synagogen, daar heb ik zo mijn twijfels over. Heilige boeken zoals de Thora lijken me toch meer in de synagogen gelezen zijn geworden in het Oude Hebreeuws.