@ Munglik
Zoals gezegd, de vrouwen zwijgen.
Maar kom, voor u wil ik mijn zwijgen wel doorbreken

Ik ben gescheiden sinds 30 jaar. Ik heb daarna nog een aantal vrienden gehad voor kortere of langere tijd en op een gegeven moment was ik de mannen echt beu.
Als ik uitging, gebeurde het dat ik een gescheiden man tegenkwam die het eerst deed voorkomen dat hij een levensgenieter was bereid tot alle pleziertjes en dan na zijn tweede pint begonnen te zagen over zijn ex.
Een andere vond het bijzonder fijn dat ik nogal open stond voor van alles en nog wat, hij was getrouwd en kloeg erover dat zijn vrouw zo preuts was. Toen wilde hij mij voorstellen aan zijn vrouw zodat ik als "vrouw van de wereld" eens een gesprekje met haar kon hebben. (Ooit zoiets gehoord!)
Enkelen wilden eigenlijk profiteren.
Verder heb ik zelf ook wel een beetje geprofiteerd. Maar echt niet veel.
Maar ik ben er niet in geslaagd een evenwichtige man te vinden, ik weet dat er vrouwen zijn die meer geluk hebben. Ik heb een vriendin die na 20 jaar alleen te zijn na haar echtscheiding, een goede man heeft gevonden en heel tevreden met hem samenleeft.
Het schijnt dus dat er goede mannen bestaan.
Ik heb ze niet gevonden.
Maar, eigenlijk gaat het hier over "boze" mannen (sorry Perzië, ik heb uw beginpost maar gedeeltelijk gelezen) en ja, ik vind dat veel mannen van de jongere generatie dikwijls gefrustreerd overkomen. Echter, ook vrouwen zijn niet tevreden meer.
Allemaal zijn ze volgens mij het slachtoffer van een kunstmatige wereld die de media (in de meest brede zin, journalistiek, TV, reclame, film, internet, noem maar op) hen voorspiegelt en die zij nooit kunnen bereiken. Er zijn mensen die er zich niet bij kunnen neerleggen dat zij niet ook die mooie, kunstmatige wereld kunnen bezitten. Ik denk dat dat één van de belangrijkste taken voor de toekomst is : mensen weer leren leven met alledaagse dingen.