20 - de mens als robot.
Maar in het scheppend vermogen van de mens kun je verder ook een onderscheid maken wat de mens als menselijke soort schept, dus wij allen tezamen en wat de enkeling doet.
Deze laatste vorm van scheppen kunnen we als een vertakking van de eerste beschouwen.
Want over het algemeen is de mensheid primair en het individu secundair.
De eerste is de grondslag van de tweede.
Dus als iemand verzint dat er kabouters in het bos moeten lopen of meent ze daar ook werkelijk te zien, dan is dat niet iets unieks persoonlijks, want er zijn altijd al mensen die kaboutertjes hebben gezien of soortgelijke wezentjes.
Het is collectief.
En vooral vroeger was het zien van bovennatuurlijke zaken veel meer verspreid dan nu het geval is.
Je zou ook kunnen zeggen: vroeger waren de mensen veel meer bijgelovig en nu zijn de mensen verstandiger geworden en zien zulke dingen dan ook niet meer.
Ze hebben met hun verstand hun onderbewustzijn of ook: bovenbewustzijn, onderdrukt.
Ze zijn veruiterlijkt en extravert geworden en niet meer innerlijk en introvert.
Nog slechter uitgedrukt: het zijn robotten geworden.
|