Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Liederik
Er is precies een zekere nood om meer dan één enkele formele omni-entiteit te hebben om spiritueel op te steunen.
Iemand enig idee of dat bij de andere grote montheïstische religies, Jodendom en Islam, ook zo is?
In hoeverre is dat een cultureel restant van de Germaanse en Keltische godsdiensten, en inhoeverre zit die neiging of drang ingebakken in een Westerling?
|
In het Judaïsme is er hoegenaamd geen heiligenverering. Het katholieke fenomeen van personen die formeel heilig worden verklaard en tot wie een gelovige zich dan in gebeden mag richten wordt formeel veroordeeld als
avodah zarah, wat best vertaald wordt als "vreemde verering" ofte idolatrie. Er zijn wel een aantal personages uit het joods verleden waarover met groot respect wordt gesproken, vooral dan wanneer ze belangrijke geschriften (Torah-commentaren, responsa, enz.) hebben nagelaten. Zo worden regelmatig in discussies en studies figuren aangehaald zoals Maimonides , Rachi, Nachmanides , Luzzatto enz. Maar de verering en aanbidding is uitsluitend gereserveerd voor God.