Zo kun je ook stellen dat het opgesloten landschap zorgt voor heel wat depressiviteit, omdat het aantal natuur- en recreatiegebieden verminderd is. Of de veiligheid en de rust zijn minder, omdat veel woningen aan doorgaande wegen staan. Jij gaat volledig uit van het kortetermijnbelang van het individu, terwijl het gevoerde laissez-fairebeleid er uiteindelijk toe leidt dat heel Vlaanderen een grote bebouwde kom wordt. Dat beleid heeft namelijk niet alleen gezorgd voor lintbebouwing, maar ook voor de gelijkmatige groei van de stedelijke ruimte over het land. Er is nauwelijks hiërarchie tussen de steden, omdat alle middelgrote kernen konden uitgroeien tot kleine steden. Dat valt op als je een ranglijst van de grootste steden van Vlaanderen opstelt. Slechts vier steden (Brussel, Antwerpen, Gent en Brugge) hebben meer dan 100.000 inwoners. In Nederland zijn dat er 22. De woonruimte is weliswaar kleinschaliger, maar er is tenminste open landschap en grootschalige natuur overgebleven waar wij net zo van kunnen genieten als de vorige en volgende generaties.
|