[Percalion]

Oorspronkelijk geplaatst door LA'er

Het personeel van het bedrijf Marichal stemde unaniem tegen de invoering van de 40-urenwerkweek, zonder verhoging van het loon. Het bedrijf maakte vorig boekjaar 1,7miljoen euro verlies. Commentaar van de vakbonden is dat ze het beu zijn dat ze altijd maar moeten inleveren.

De huidige economische stituatie vraagt immers om een 40-urenwerkweek Vele bedrijven wijken uit naar het Oost-blok of Azië. De vakbonden beseffen niet dat hun radicale "neen" zal leiden tot faillisementen en banenverlies. De werkenemers zijn het beu dat ze telkens moeten inleveren, zien ze dan niet in dat ze hun volledig loon zullen moeten inleveren als ze ontslagen worden?

De directie van Marichal staat nu echter nog zwak omdat geen enkel bedrijf in België het aandurft om zo'n voorstel te doen (hier in België is het immers de gewoonte om meteen te staken zonder eerst te praten of te overleggen), maar eens het ook duidelijk wordt voor andere bedrijven dat de verlengde werkweek de enige oplossing is, zal die er hoedanook komen.

[size=6]Bullshit [/size]

DE verlengde werkweek! Ah, wat een glorieus voorstel! (haalt wierookvat boven). Iedereen 2 uur langer laten werken op 38 uur, das grosso modo 5% langer laten werken voor het zelfde geld.
Besparing: ongeveer vijf procent.

Ahja, NU zullen we China eens de markt uit gaan concurreren zie. Die mensen die nu voor achttien dollar per maand zo'n vijftig uur per week kloppen, mogen nu al beginnen beven - want WIJ zullen eens met z'n allen ietsje harder gaan werken.

Hallo? is iemand vergeten dat de overheid 100 procent belastingen legt?

Kom zeg. Als je in China een werknemer 100 dollar per maand betaalt, zou je hem hier 4000 euro moeten geven. Waarvan 2000 belastingen.

Als er een schuldige is voor de hoge loonkost, zal het wel niet de werknemer zijn, laat staan de vakbond. De enige fout van de vakbond is dat ze vaak niet buiten de gegane paden durven gaan in hun zoektocht naar oplossingen.
(en dat ze soms ambetant doen, laat ons eerlijk zijn )

moesten bedrijven én vakbonden nu eens allemaal samen gaan betogen in Brussel, zodat de overheid beslist de sociale lasten te verminderen... dan moeten werkgevers en werknemers niet langer elkaar de schuld geven van de slechte economische toestand.

Ten tweede. Als iedereen harder gaat werken, maar niet meer verdient, stijgt de productie maar blijft de vraag gelijk. Dat betekent dat we met een overaanbod zullen zitten. Resten ons twee mogelijkheden: de boel exporteren om er van af te zijn, of dalende prijzen.
Aangezien de producten die we exporteren dan nog steeds evenveel gaan kosten (remember: we maken er méér, ze zijn daarom niet goedkoper), zal de vraag van het buitenland volgens mij niet meteen vijf procent gaan stijgen.

En zolang je in China iets gedaan krijgt voor een appel en een ei, zullen wij hier blijven zitten met onze veel te dure producten.
Dus krijgen we een overaanbod. Wet van vraag en aanbod: de prijzen dalen dus (tenzij de overheid ze opkoopt... en de staatsschuld weer laat stijgen. Slechte keuze, denk ik). Lagere prijzen, lagere winstmarge.

En binnen de kortste keren vragen de werkgevers om de invoering van de 42-uren week.

Ten derde. Als we nu zo wanhopig bezig zijn in prijs te concurreren met China, wat wil dat zeggen? Dat we in kwaliteit ingehaald zijn!

Wat hebben we dus nodig: creativiteit. We moeten innoveren, vernieuwende producten maken, dingen bedenken waar de Chinezen niet aan denken.

Nogmaals: de loonkost in China is een fractie van de onze. De discussie over de veertigurenwerkweek is belachelijk.

Geloof me, het vivantprogramma is haalbaarder dan de 40-urenweek.