Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Piero
Daar denk ik toch anders over. Voor zover ik weet wordt werd het woord rabbi in alle talen onveranderd gelaten want het is een eervolle aanspreektitel. Het woord rabbi komt 15x in de bijbel voor en uitsluitend in de evangeliën en daarvan 8x in het evangelie van Johannes. De eerste keer is in 1:38. Dan is het niet zo gek dat het daar vertaald wordt terwijl het in de volgende 7 gevallen onvertaald is gelaten.
Verder wordt het gebruik van rabbi afgekeurd in Matteüs 23,7: 'en hechten eraan op het marktplein eerbiedig te worden begroet en door de mensen rabbi te worden genoemd. 8 Jullie moeten je niet rabbi laten noemen, want jullie hebben maar één meester, en jullie zijn elkaars broeders en zusters.' Het dan begrijpelijk dat Johannes er niet voor voelde om het woord rabbi te vervangen door meester. Hij was genoodzaakt het te laten staan en dan is het vrij logisch als hij het de eerste keer, in 1:38, vertaalt.
Dit snijdt geen hout. Want als hij de volledige tekst in het Aramees voor zich heeft liggen dan rijst de vraag waarom hij alleen Talita koem heeft laten staan plus vertaald. Ik geef hieronder het hele fragment met de geciteerde woorden onderstreept.
35 Nog voor hij uitgesproken was, kwamen enkele mensen tegen de leider van de synagoge zeggen: ‘Uw dochter is gestorven, waarom valt u de meester nog lastig?’ 36 Maar Jezus hoorde dat en zei tegen de leider van de synagoge: ‘Wees niet bang, maar blijf geloven.’ 37 Hij stond niemand toe om met hem mee te gaan, behalve Petrus, Jakobus en Johannes, de broer van Jakobus. 38 Ze kwamen bij het huis van de leider van de synagoge en zagen daar een groep mensen die luid stonden te huilen en te weeklagen. 39 Hij ging naar binnen en zei tegen hen: ‘Waarom maken jullie zo’n misbaar en huilen jullie? Het kind is niet gestorven, het slaapt.’ 40 Ze lachten hem uit. Maar hij stuurde hen allemaal naar buiten en ging met de vader en moeder van het kind en de leerlingen die bij hem waren de kamer van het kind binnen. 41 Hij pakte de hand van het kind vast en zei tegen haar: ‘Talita koem!’ In onze taal betekent dat: ‘Meisje, ik zeg je, sta op!’ 42 Meteen stond het meisje op en begon heen en weer te lopen. Het eenmalige gebruik van een Aramees woord betrof dus een zeer bijzondere gebeurtenis en het was zinvol om de authenticiteit van het vertelde te benadrukken. Het bevel doet denken aan een toverspreuk. Bovendien herinnert het aan de manier waarop God schept, namelijk louter door te spreken: 'God zei: ‘Er moet licht komen,’ en er was licht.' enzovoort. |
Tja, ik heb hier gemengde gevoelens bij. Het overtuigt me niet echt. Maar van de andere kant zit er ook wel iets in. Blijft nog dat de auteur blijkbaar beschikte over de 'Aramese woorden'. Hij moet dus een tekst hebben gehad.
Ofwel een joden-christen die op het ogenblik dat de auteur in het Grieks opschreef het hem in het Aramees vertelde. En dat lijkt me eerder vergezocht (maar nooit helemaal uit te sluiten natuurlijk).
Ofwel kende de auteur Aramees, maar dan ga ik er van uit dat hij toch niet alles van buiten kende en hij toch moet beschikking hebben gehad over een Aramese tekst.