Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Piero
Het lijkt mij dat u een cirkelredenering volgt. Eerst bent u er van overtuigd dat dit boekje bestemd was voor de leerlingen van Paulus, al blijkt dat nergens uit, en dan verbaast het u dat er geen verwijzingen in staan naar geschriften of leringen van Paulus. U begrijpt toch wel dat juist de opschriften van twijfelachtige waarde zijn? Dat zijn wellicht allemaal latere toevoegingen, en wellicht inderdaad toevoegingen van een christen. Maar daarmee is de inhoud nog niet christelijk geworden. De kern is de leer over de twee wegen, die van gerechtigheid en ongerechtigheid, niet over de verzoening van de zonde van Adam. Aangezien bovendien een levensverhaal van Jezus en zijn dood en opstanding ontbreken en wat ik hiervoor al noteerde is het geen christelijk werkje in de zin van Paulus. Wel heb ik de indruk dat Paulus de viering met brood en wijn heeft overgenomen en daar een nieuwe betekenis aan heeft gegeven i.v.m. het Nieuwe Verbond.
|
Ik denk niet dat u mij goed hebt begrepen. De Didachè is een boek bestemd voor bekeerlingen en in ieder geval ook voor joodse proselieten. Of de Didache nu een oorspronkelijk joods geschrift zou geweest zijn, dat bestemd was voor proselieten die interesse hadden voor de joodse godsdienst) (hetgeen absoluut niet zeker is) doet hier weinig terzake. Het geschrift werd dan duidelijk 'verchristelijkt' in ieder geval. Het zou dus niet verwonderlijk geweest zijn moest er ook in die onderrichtingen een verwijzing zijn geweest naar Paulus die in dit milieu recruteerde. Dat er geen verwijzing is naar de onderrrichtingen van Paulus impliceert dat deze onderrichtingen blijkbaar niet zo belangrijk waren en/of onbekend. En dit in tegenstelling tot de importantie die de 'Brieven van Paulus' later kregen.
Nu kan het zijn dat de Didachè voornamelijk gebezigd werd door Joodse christenen in gebieden waar De Apostel nooit zou zijn geweest. In dat geval moet men besluiten dat Paulus voor een groot deel van de christenen in die tijd niet was gekend. Noch zijn geschriften. En dat bijgevolg Paulus' brieven slechts véél later de belangrijke (doctinaire) status verwierven waar ze nu nog altijd op bogen.
Tenslotte kan het zijn dat de Didache de geschriften van Paulus niet vermeldde omdat ze in die tijd gewoonweg niet bestonden en dat ze slechts later op schrift werden gesteld en geredigeerd als zijnde 'de brieven van Paulus'. Deze nieuwbakken 'Brieven' werden d�*n pas gemeengoed van de gevestigde kerk. Dat zou dan gebeurd zijn iets voor de tijd van Marcion. Vraag zal steeds blijven zijn of de 'Brieven van Paulus ' die Marcion had, dezelfde waren qua inhoud, lengte, en verscheidenheid, als deze die gevestigde kerk in haar bezit had. Want hier schijnt er ook een controverse over te zijn geweest.