[Boyke]

Ik geef een voorbeeld uit de praktijk dat ik zeer goed ken (helaas).

Een man wordt in voorlopige hechtenis geplaatst wegens doodsbedreigingen aan twee politieagenten en lasterlijke aangifte tegen deze twee politieagenten. De oorzaak van deze feiten was dat hij deze agenten verweet een proces-verbaal valselijk te hebben opgesteld.

Na twee en een halve maand voorlopige hechtenis vergadert de raadkamer om de rechtspleging te regelen (verwijzing naar de correctionele rechtbank dus). Op dat ogenblik heeft de man de wettelijke mogelijkheid om bijkomende onderzoeksdaden te vorderen. Hij zou willen dat er een onderzoek komt naar de vervalsing van het proces-verbaal. Zijn advocaat raadt het hem af. Als hij bijkomende onderzoeksdaden vraagt ... riskeert hij langer in voorlopige hechtenis te blijven. De man ziet er dus van af om bijkomend onderzoek te vragen. De rechten van verdediging van de man worden dus de facto beknot omdat hij in voorlopige hechtenis zit.

Na drie maanden voorlopige hechtenis komt de man voor de correctionele rechtbank die hem veroordeelt tot 12 maanden gevangenisstraf. Met uitstel voor het gedeelte dat de voorlopige hechtenis te boven gaat. De man komt onmiddellijk vrij. Toch heeft hij drie maanden in de gevangenis gezeten.

De man zou geen dag in de gevangenis hebben gezeten indien hij niet in voorlopige hechtenis zou zijn genomen. Straffen onder de drie jaar worden immers niet uitgevoerd. De man is dus gediscrimineerd ten opzichte van verdachten in een vergelijkbare situatie die niet in voorlopige hechtenis werden geplaatst.

Daarom ben ik van oordeel dat de voorlopige hechtenis aan banden moet worden gelegd. Zij mag alleen opgelegd worden wanneer het niet anders kan. Bij voorkeur met een elektronische enkelband. En alleen voor zeer zware feiten.