Net zoals men een houthakker moeilijk kan vragen de tak af te zagen waarop hij zit, kan men moeilijk aan de politiek vragen in de ambtenaren pensioenen te snoeien.
Ook kan men moeilijk aan iemand vragen een ander denksysteem aan te nemen dan het enige denksysteem dat hij/zij kent. De mensen die aan het bestuur zijn geloven alle rotsvast in de kracht van het privé-initiatief en het privékapitaal. Alle hoop is nog steeds op de privé gesteld. Het is echter vrij duidelijk aan het worden dat de privésector aan het weglopen is en niet geinteresseerd is in werk- en welvaartscreatie. De privé is alleen geinteresseerd in winst, ttz de geldbuidel van de aandeelhouders. Kan deze buidel aandikken zonder tewerkstelling of zonder welvaartscreatie: des te beter. Wel, in China kan men produceren zonder welvaartscreatie: de arbeiders hebben er geen sociale zekerheid en worden een slavenloon betaald: productie door de privésector gebeurt daarom dan ook bij voorkeur in China. Om dit te veranderen zal er wat anders moeten gebeuren dan af en toe een naief stakinkje a la de belgische vakbonden. Er zullen geheel nieuwe denkpatronen moeten komen die komaf maken met het dogma van vrije markt en vrij initiatief.
|