Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door vlijmscherp
Vandaag in de krant een artikel over muziek in het Engels en hoe het accent en zelfs dialect belangrijk is om een markt te veroveren.
|
''Een'' markt misschien, zeker niet
de markt.
Even naar wat statistieken gekeken.
Engels (top 500) :
Er is variatie (euro-Engels/Eiffel65, jamiaca-engels/Sean Kingston, brit-engels/Minaj/Adele) , maar altijd binnen een bepaalde bandbreedte.
Nederlands (top 500)
Hier vind ik 1 plaat die als (sterk) dialect kan worden gekwalificeerd. Fabrizio - Sjiek is miech dat. Limburgs dialect. Op een 206e plaats.
De (schaarse) Vlaamse succes-producties (K3, Eva Deroovere, Clouseau, Ian Thomas) zitten gewoon heel dicht bij ABN. Met een licht Vlaams accent.
Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door vlijmscherp
Ook is het zo dat bepaalde muziek het best met een bepaald accent wordt gezongen.
|
a) Commercieel gezien is dat vaak de standaardtaal. Maximum bereik.
b) Creatief & cultureel gezien , moet de artiest natuurlijk vooral zelf uitmaken wat ''het best'' is.
c) Muzikaal gezien is vaak een lichte afwijking op de standaardtaal vaak juist gewenst. Je ziet dat al snel in de Duitse en Nederlandse muziekindustrie die zijn gaan varieren, innoveren en verbuigen met intonaties, vocabulaire, klemtónen en tempowisselingen. En zo een
generaal idioom hebben gecreeerd dat zich buitengewoon goed leent voor de specifieke vereisten van muziek.