[Marie van de koster]

Wij kregen niks met Kerstmis. Kerstkado's dat bestond vroeger niet.
Als kind kregen we ooit een tafeltje en 2 stoeltjes die mijn vader zelf gemaakt had voor Sinterklaas. Het leek of we de hemel op aarde kregen.
Eén keer kregen we ieder een mooie pop, een echte, in winkel gekocht. Wat wij niet wisten natuurlijk. We behandelden ze of ze van glas waren, zo voorzichtig.
Verder kregen we boeken. Als tiener niks anders meer dan boeken, daar waren we erg blij mee.
En dat waren enkel en alleen Sinterklaaskado's.
Kerstmis dat was : de Adventstijd die vier lange weken duurde en wat saai was, bijna zoals de vasten, maar met een heerlijk feest in het vooruitzicht. Dan werd de boom gezet, met engelenhaar en kaarsjes, prachtig. Op Kerstavond was er de lange middernachtsmis, zo nog een beetje Victoriaans : warm ingepakt door het donker en de vrieskou naar een kerk waar het dan heel erg licht was (maar ook koud!) en waar we overtuigd waren dat om middernacht we de zoveel jaar geleden geboorte van Jezus meebeleefden. Het koor dat Vlaamse Kerstliedjes zong, zo mooi. En dan moe terug naar huis door het donker en de vrieskou en in onze ijskoude slaapkamer verwarmde ons moeder onze bedjes met een strijkijzer. De volgende dag moesten we niet naar de kerk want we waren 's nachts al geweest en dat maakte het nog plezanter. 's Morgens geurige koffie en verse pistoleekes met gerookt vlees en jonge kaas. 's Middags kookte ons moeder lekker. 's Namiddags was er soms (zelden) bezoek van onze grootmoeder. We lazen of herlazen de boeken die Sinterklaas gebracht had, we deden een gezelschapsspelleke, 's avonds weer pistoleekes en bijtijds naar bed.
God, dat ik ooit met zo weinig zo echt tevreden kon zijn...
Ik moet die kinderen van nu niks verwijten, ik kan mezelf er ook niet meer toebrengen gewoon tevreden te zijn met wat er is, in de loop der jaren ben ik ook bedorven geraakt...

Maar toen voelde en beleefde ik echt de Kerstsfeer, nu moet ik daarnaar zoeken.