Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Geert C
Communautaire onderhandelingen verlopen nu al zo moeizaam, dat zal er na de onafhankelijkheid niet beter op worden hoor.
Als je dat denkt schat je de machtsverhoudingen compleet verkeerd in.
Dat is wel een feit, dat is gewoon een kwestie van verdragsrecht. Als een staat uiteenvalt kan alleen de reststaat aanspraak maken op de verderzetting van het lidmaatschap in internationale organisaties, nooit de staat die zich afscheidt. In het geval dat België uiteenvalt zal er waarschijnlijk zelfs geen reststaat zijn (want Wallonië of Wallonië-Brussel vertegenwoordigen slechts een minderheid van de Belgische bevolking en economie) dus moeten beide nieuwe landen opnieuw het lidmaatschap aanvragen.
|
De EU is geen gewoon verdrag. Het is een politieke unie (met zelfs zijn eigen concept van burgerschap). De enige waarheid is dat er geen precedent is. Maar het gezond verstand weet dat er hoe dan ook een ad hoc oplossing zou komen.
Ik vrees dat JIJ de zaken totaal verkeerd inschat als je denkt dat de EU geen vragende (smekende) partij zou zijn om Vlaanderen te behouden. Het is geen kwestie van macht (waarom zou er een machtsconfrontatie zijn?) maar van relatieve voordelen en vooral van precedent. Al één kant van het spectrum heb je steeds meer arme landen die willen toetreden. Aan de andere zijde worden de rijkste landen steeds euro-wantrouwiger (met Duitsland en het VK op kop). Geloof mij vrij: een Vlaams of Catalaans precedent zal de EU kost wat kost willen vermijden.
(Tegen mijn zin, want ik denk dat we beter af zouden zijn zonder de EU.)
Dat is het probleem: jij ziet overal onneembare hindernissen, waar gezond verstand en een beetje inzicht in realpolitik ons vertellen dat die in werkelijkheid geen enkel betekenisvolle rol zullen spelen.