[vlijmscherp]

Oorspronkelijk geplaatst door Helias

De EU is geen gewoon verdrag. Het is een politieke unie (met zelfs zijn eigen concept van burgerschap). De enige waarheid is dat er geen precedent is. Maar het gezond verstand weet dat er hoe dan ook een ad hoc oplossing zou komen.
Ik vrees dat JIJ de zaken totaal verkeerd inschat als je denkt dat de EU geen vragende (smekende) partij zou zijn om Vlaanderen te behouden. Het is geen kwestie van macht (waarom zou er een machtsconfrontatie zijn?) maar van relatieve voordelen en vooral van precedent. Al één kant van het spectrum heb je steeds meer arme landen die willen toetreden. Aan de andere zijde worden de rijkste landen steeds euro-wantrouwiger (met Duitsland en het VK op kop). Geloof mij vrij: een Vlaams of Catalaans precedent zal de EU kost wat kost willen vermijden.

(Tegen mijn zin, want ik denk dat we beter af zouden zijn zonder de EU.)

Dat is het probleem: jij ziet overal onneembare hindernissen, waar gezond verstand en een beetje inzicht in realpolitik ons vertellen dat die in werkelijkheid geen enkel betekenisvolle rol zullen spelen.

We mogen niet naïef zijn en denken dat alles zo maar in een goede plooi zal vallen nadat het Vlaams parlement de onafhankelijkheid heeft uitgeroepen.
Niemand heeft baat met een chaotische overgang en bijna niemand in Vlaanderen heeft zin om alle banden met Wallonië te verbreken. Er zal dus sowieso met Wallonië gepraat worden, wat logisch is, het is nu niet dat we opeens vijanden worden. Als Tsjechië en Slowakije op een rustige beschaafde manier kunnen splitsen, kunnen wij dat ook.

Maar langs de andere kant moeten we ook niet uitgaan van alle doemscenario's. Er zijn geen precedenten in de EU, er is dus ruimte voor improvisatie. Geen enkel land of regio heeft hier belang om alles te vermoeilijken en in een chaos te belanden.

Mijn gok, in een splitsingscenario, is dat de internationale instanties zullen verwachten dat de Vlamingen en de Walen zelf met een goed voorstel zullen afkomen en dat de EU hier en daar wat punten en komma's zal willen veranderen, om toch de indruk te wekken dat ze iets gedaan hebben, maar dat het uiteindelijk het voorstel zal volgen.

Kan dit jaren duren? ja, dat kan. Kan dit op korte termijn onze economie schaden? mogelijk, maar daarom niet zeker. Het is in ieder geval geen beletsel om de toekomst van de inwoners te blijven gijzelen.

Maar ik denk eerder dat we gewoon verder stap per stap zullen werken aan de verdamping van België, via verdere regionaliseringen en het overdragen van bevoegdheden aan de EU.
Een zachte evolutie, geen revoluties. Of je het nu wilt of niet, de Vlamingen zoeken geen revolutie, ze zoeken verandering om te verbeteren. Je kan dat betreuren, je kan neerkijken op al die mensen, je kan proberen om die mensen in jouw richting te sturen, maar je moet, als je democraat bent, er wel rekening mee houden.

Nu moeten we ervoor zorgen dat de kwalijke gevolgen van de huidige gang van zaken verdwijnen. Ons staatstelsel is ondoorgrondelijk, bevoegdheden zijn niet logisch verdeeld en zijn meestal enorm versnipperd. Niveaus zijn ook niet altijd fiscaal verantwoordelijk voor hun daden.
Belangrijke beslissingen, zoals bv over de arbeidsmarkt, worden bemoeilijkt omdat je op 2 niveaus compromissen moet zoeken. Je hebt de links-rechts-discussies en je hebt Nederlandstaligen en Franstaligen die vaak recht tegen over elkaar staan.
De gewestgrenzen staan ook nog altijd niet vast, er is nog een hele provincie die als conflictgebied geldt en die vele zaken nogmaals bemoeilijkt.

Los dat op, noem de oplossing hoe je het wil, confederalisme, federalisme, unitarisme, spaghetiïsme, maakt niet uit, maar los het op. Geleidelijk? ok, maar dan met een duidelijk plan en einddatum in de nabije toekomst.