Sedert enkele dagen ervaar ik een soort gevoel van welbehagen dat me j�*�*�*�*ren onbekend was. Niet direct een euforisch gevoel, maar een gevoel van geruststelling, van goed voelen.
Na wat introspectie leek mij dit gevoel het meest gelinkt te zijn aan de gebeurtenissen in Irak, hoewel ik daar zeer gemengde gevoelens en bedenkingen rond koester.
Bij nader toezien bleek het uiteindelijk niet zozeer om de oorlog, dan wel om de heel ruime context te gaan. Om een gelijkaardig gevoel terug voor de geest te halen moest ik immers terugkeren tot de tijd voor de oliecrisis van 1973.
In 1973 daalde er over de hele westerse wereld een donkere wolk van dreiging door de Arabische wereld neer. Sedert 1973 immers staan we dagelijks bloot aan allerlei vormen van terreur door de moslims : de olieterreur, de terreur van de straatcriminaliteit van de moslimmigranten, de terreur van het internationaal moslimterrorisme tegen westerse doelen. Met als uiteindelijke culminatie de terroristische aanslagen van de moslims op de symbolen van het westen op 11 september 2001.
Toen spraken de moslims over "that bittersweet feeling of revenge".
Maar tegelijkertijd betekenden die aanslagen ook een keerpunt. Enkele maanden nadien ging het wreedaardigste en achterlijkste moslimregime voor de bijl van de Taliban in Afghanistan.
En nu is dus het perfide regime van de psychopatische Saddamclan in het hart van de Arabische wereld aan de beurt.
Eindelijk heeft het westen na 30 jaar weer zijn lot in eigen handen genomen en heeft het besloten niet meer toe te geven aan de chantage van de moslims. Enkele laffe westerse regeringen proberen hun corrupte islamitische troetelkinderen nog een tijdje de hand boven het hoofd te houden, maar de leidende westerse natie, die meer slagkracht en daadkracht heeft dan alle andere westerse landen samen heeft nu duidelijk het initatief genomen om de Arabieren op hun plaats te zetten.
Laat ons hopen dat ze deze les begrijpen en dat ze beslissen om tot de club van vrije naties toe te treden. Zoniet kunnen ze een koekje krijgen van hetzelfde deeg als dat in Afghanistan en Irak.
Hoedanook, na 30 jaar klaren de donkere dreigende wolken boven de westerse wereld eindelijk op.
