[De schoofzak]

Ik denk dat de voorgestelde wijziging geen zoden aan de dijk zal brengen.

Zelfs het onderwijs kan niet tegen de stroom in roeien.

Als een vreemde taal op school aangeleerd wordt, terwijl er in het buitenschoolse leven geen gebruik is van die taal, dan zijn het paarlen voor de zwijnen.
Okee ja, een goede basis zal altijd blijven hangen. Heb je die taal later dan wel nodig, dan zal je dank zij die basis, tenminste vanuit een betere vertrekpositie hebben.

Illustratie: ik deed vroeger extra mijn best op school voor Frans, omdat er al eens een Franstalig liedje populair was, omdat we op vakantie gingen naar de Ardennen, omdat ik van gans de familie hoorde dat die taal belangrijk was voor zus en voor zo ....
Dit bestaat allemaal niet meer vandaag;
tenminste, het is gewijzigd ten voordele van het Engels.
Behalve echt zeer dicht bij de staatsgrens West-Vlaanderen met Frankrijk, of zeer dicht bij de toekomstige staatsgrens tussen Vlaanderen en Wallonië. En met zeer dicht moet je de zaak niet uitsluitend territoriaal opvatten. Ronse ronselt Franstalige klanten met hun centrum-functie. (Peter 1962 mag hier eens komen zeggen hoeveel inwoners dat boerengat heeft, maar welke grote (voeding en andere) winkels er gevestigd zijn. Je zou verschieten, maar elke landelijke keten bijna is er aanwezig.)

Ik zou die pedagogen met spa-signatuur (die de minister adviseren) willen aanraden om even een check te doen.
Hoe is het taalonderwijs in Nederland en in de Scandinavische landen?
Want Hollanders en Scandinaven halen uitstekende resultaten voor het Engels.
Hoeveel uren Engels krijgen ze daar ? En in welke niveaus allemaal ?


Nog een heel persoonlijk verhaaltje, vorige week meegemaakt:
ik stond in Gent-Sint-Pieters op de trein te wachten. In de vrieskou, dus in het schuilkot. Er waren daar ook een vijftal jonge, pakweg 18-jarige West-Vlamingen, met een heel heel diep West-Vlaams accent, waarvan één stomdronken. En ook een Franstalig madammeke van wel 70 jaar. Die oude taart wou toch wel haar plaats afstaan aan die dronkelap, maar die besefte het niet eens. De andere jonge gasten maanden haar aan om te blijven zitten.
Dan zeit dat madammeke (in Gent, maar op weg naar ..) heel vriendelijk en traag, met de nodige gebaren: "Je préfère m'en occuper quand is est assis, que tombé au sol .." (of zoiets in die aard)

De reactie van alle vier nuchtere jongeren was: een gezicht van 'daar heb ik niets maar dan ook niets van begrepen'.

Besluit: we moeten niet meer zeggen dat Vlamingen achteruit gegaan zijn op vlak van kennis van het Frans. We mogen zeggen dat de kennis van het Frans quasi uitgestorven is ...

De betere studenten enz. niet te na gesproken. Maar voor hen zullen die twee extra jaartjes ook niet veel uithalen.
.