Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door -Jo-
Als de NATO-bondgenoten zo onbetrouwbaar zijn, waarom treden jullie er dan niet gewoon uit in plaats van de yanks hun hielen te blijven likken? 
Lees: "ik wil de aandacht verleggen naar anderen om de eigen lafheid te verstoppen." |
Afghanistan is wat dat betreft een goed voorbeeld. Met Nederland was afgesproken Uruzgan, twee jaar, t/m 2008. Geen bondgenoot was bereid het over te nemen om daar te willen vechten.
Er werd nog een keer 2 jaar aan vastgeplakt. In 2010 was echter weer geen enkele (Europese) bondgenoot daartoe bereid.
Het kabinet viel op nog een volgende paar jaar. De werkelijke oorzaak was dat geen bondgenoot bereid was in Uruzgan te willen vechten, ondanks de afspraak dat in 2010 het overgenomen zou worden door bondgenoten.
Uiteindelijk deden de Amerikanen het maar zelf, daar geen enkele “
Europese bondgenoot” ertoe bereid was.
Tijdens Screbrenica waren de enigste die nog geprobeerd hebben steun te geven, behalve twee Nederlandse F16’s, enkele Amerikaanse jets. Op de één of andere reden konden ze het doel niet vinden.
Een armada met een kleine 50 á 60 jets in de lucht, voornamelijk Franse jets bleef weg, ondanks beloofde luchtsteun. Karremans en z’n mannen zaten te wachten op beloofde luchtsteun, hij sprak de bevolking nog toe dat ze eraan kwamen ..hij kon wachten tot hij een ons woog.
Frappant is wel, Franse troepen destijds “totaal in het nauw” kregen wel luchtsteun van Franse jets en bondgenoten.
De Nederlanders hebben niet zozeer wat betreft de Amerikanen slechte ervaringen achter zich, maar vooral met name wat betreft de Europese bondgenoten
Niet dat ze overigens volledig op de Amerikanen vertrouwen, ook wat de Aussies betreft heeft men niet al te beste ervaringen opgedaan.
Tijdens Chora waren de Aussies niet bereid om meer dan een contigent commando’s te leveren (een kleine 70 á 80 man). Alleen hun commando’s mochten deelnemen aan gevechtsacties, de overige troepen mochten destijds niet ingezet worden voor deelname aan gevechtsacties in Uruzgan (Ook niet buiten Uruzgan).
Nederlandse troepen zaten in Chora totaal in het nauw. Men had ze nog terug kunnen trekken.
De toenmalige commandant gaf echter, buiten de Haag om, de beslissing stand te houden in Chora en de rest van de troepen naar Chora te dirigeren (
ten grondslag aan zijn eigenmachtige beslissing lag mee Screbrenica).
De Ausssies hadden er een groot probleem mee dat de Nederlanders alles uit de kast haalden om in te zetten ( F16’s, Apaches en zware artillerie) om hun troepen te ondersteunen waardoor er burgerslachtoffers zouden kunnen vallen (en inderdaad gevallen zijn). Tezelfdertijd waren ze niet bereid om troepen in te zetten (behalve het continent commando’s).
Nederlandse commando’s hebben daarnaast enkele malen Aussie eenheden tijdens Chora moeten ontzetten. Een Nederlandse kapitein commando werd o.a. mee daarom door zowel Nederland, als wel Australië onderscheiden. Wat overigens niet zegt over de kwaliteit van Australische commando’s, ze hadden gewoon bad luck en waren in het nauw geraakt.
Dat de Aussies het overgrote deel van hun troepen tijdens Uruzgan overigens niet wilden laten vechten heeft hen veel meer commentaar opgeleverd dan er destijds van de kant van de Amerikanen op de Nederlanders was.
De Aussies waren destijds eveneens niet bereid om troepen buiten Uruzgan te laten opereren. Wanneer er steun gegeven moest worden moest dit van de Nederlanders komen.
Dit leidde er tijdens Chora toe dat de compound aan Nederlandse troepen vrijwel leeggeplukt moest worden. Alles wat maar vechten kon werd richting Chora gezonden.
De voormalige generaal van Uhm heeft een aantal jaren dan ook een strak beleid ingevoerd: “
Every soldier a rifleman”
Of men kantoorpersoneel is, kok of wat dan ook, men moet jaarlijks deelnemen aan een training om ook in het veld te kunnen vechten wanneer het nodig mocht zijn.
Ook leverden de Aussies in Uruzgan geen troepen voor een snel inzetbare hoofdmacht ingeval ernstige situaties. Ook dit moest door de Nederlanders geleverd worden (400 man).
Het is zelfs enige tijd voorgekomen dat geen van de Australische troepen ingezet kon worden op de grond, daar hun commando’s teruggetrokken zijn geweest.
Ze waren in die tijd volledig afhankelijk van Nederlandse artillerie ondersteuning, Apaches en ook o.a. Nederlandse F16’s. Helicopter transport kwam voor een groot deel op de Nederlanders neer
Ook voor de bevoorrading van het bataljon waren ze afhankelijk van Nederland, als wel de voeding werd voorzien door de Nederlanders.
Uiteindelijk zijn NL Apaches op verzoek van de Aussies langer gebleven dan de bedoeling was, daar hun troepen, zonder al Amerikanen op het toneel, niet over voldoende ondersteuning beschikten.
Hun Tiger heli’s konden ze nog steeds niet inzetten, beschikten niet over zware artillerie en hun F18’s wilden ze niet daar Afghanistan zenden.
Als er slachtoffers vielen onder de burgerbevolking, doden gewonden, betalen de meeste landen een vergoeding aan betreffende families. De Aussies betaalden geen cent.
Aangezien de Nederlanders lead nation waren en vooral goodwill onder de bevolking zochten, betaalden ze vaak ook nog eens voor slachtoffers veroorzaakt door Aussie optreden.
Luchtsteun tijdens Chora werd aanvankelijk geweigerd door ISAF. Waar zagen we dat eerder!
De Nederlandse commandant dreigde daarop alle F16’s, Apaches en Chinooks aan het ISAF bevel te onttrekken. Een half uur later kwam er toestemming voor ondersteuning
Na Screbrenica werd besloten, algemeen gedragen door parlement en regeringen, er gaat nooit meer een missie op pad zonder luchtsteun te kunnen geven door eigen F16’s en. -/of Apaches (ROE). Bij elke missie wordt bij deelname vastgelegd dat men de mogelijkheid moet hebben troepen en middelen aan het bevel te kunnen onttrekken.
Na Chora is een uitbreiding op deze regel ontstaan (ROE). NL F16’s zijn puur en alleen in Afghanistan gebleven voor de ondersteuning van de politie trainingsmissie in Kunduz
Ze zijn daar primair voor de militairen in Kunduz. Pas in de 2e plaats dienen ze voor ondersteuning van bondgenoten (verkenning of zo nodig ondersteuning grondtroepen)
Zonder missie in Kunduz zouden de NL F16’s teruggetrokken zijn geweest
De regel is nu zodanig aangepast dat men geen tussenkomst van het ISAF hoofdkwartier nodig heeft.
F16’s die in de lucht zijn kunnen nu, zonder tussenkomst van ISAF, hun missie afbreken en direct naar militairen die in moeilijkheden zijn geraakt worden gedirigeerd.
Jammer voor een Belgische eenheid op dat moment in moeilijkheden, Nederlandse militairen eerst!
Een Amerikaanse generaal verwoordde in een artikel het hoe en waarom de Nederlanders onwillig waren wanneer het op gezamenlijke acties aankwam.
De Nederlanders werkten pas mee als ze konden bouwen op voldoende steun met ook Nederlandse middelen en troepen als ze eventueel in het nauw zouden kunnen komen.
Wat Europese bondgenoten betreft. De Duitsers hadden verkenningsvliegtuigen in Afghanistan,
De informatie mocht echter niet gedeeld worden met o.a. Canadese troepen (Duitse ROE).
Men mag dan ook rustig aannemen dat het voorgevallen zal zijn dat essentiële info beschikbaar zal zijn geweest, welke had kunnen voorkomen dat er Canadese slachtoffers zijn gevallen.
Gezien de bezuinigingen op defensie zou Uruzgan wel eens één van de laatste missies op dat niveau kunnen zijn waar Nederland aan deel genomen heeft.
Uruzgan heeft ons, na Screbrenica, opnieuw geleerd niet op bondgenoten te kunnen vertrouwen.
Hoewel men in de samenwerking met de Duitsers , Kunduz, een zekere mate van vertrouwen lijkt te hebben.