[tomm]

Dit gaat dus over Kenia, ooit wel de parel van Afrika genoemd, en volgens veel mensen die er nog nooit geweest zijn een groot voorbeeld voor Zwart-Afrika, omdat het democratisch zou zijn, het economisch tot de meer ontwikkelde landen behoort en er een vrije markt systeem in plaats is.

De verkiezingen gaan tussen Raila Odinga en Uhuru Kenyatta. Raila, zoon van een belangrijke opposant, ooit een communist en zelf een opposant die z'n leven riskeerde onder de dictatuur van Moi, ie in Oost-Duitsland studeerde en z'n zoon Fidel noemde, maar die ondertussen al lang en volop van de macht en de bijbehorende vetpotten geproefd heeft. Uhuru is de zoon van de eerste president van Kenya, en toevallig of niet veruit de rijkste man van het land die zowateen derde van Kenia bezit.

De vorige verkiezingen gingen tussen Raila en Kibaki, en vervalsingen door Kibaki zorgden toen voor grootscheeps, etnisch bepaald, geweld met duizenden doden en honderdduizenden vluchtelingen als gevolg. (Raila wordt gesteund in het Westen, Kibaki en Kenyatta door de Kikuyu's in Centraal-Kenia) Het internationaal strafhof onderzocht het geweld, en onder andere Uhuru wordt als een van de aanstokers aangeduid en verdacht, er geldt een internationaal arrestatiebevol tegen hem.

Toch blijkt die laatste de meeste stemmen in de wacht te slepen. Probleem is echter dat door allerlei onregelmatigheden een groot deel van de biljtten verdwenen of niet geldig zijn. Ondertussen zijn aan de kust rellen uitgebroken, enkele tientallen mensen vermoord en politiemensen neergeschoten.

Zo, dat is het verhaal dat je ook in de media kunt lezen. Nu het verhaal van het echte Kenia, dat je enkel weet door er veel te komen. Als je naar de Keniaanse tv kijkt en enkel de betere buurten en het central businessdistrict aandoet, zou je kunnen denken dat Kenia een voorbeeld voor Afrika is, met heel veel reclame, veel auto's, veel winkels en hippe koffieketens, grote supermarkten waar alles te koop is, en verkiezingsaffiches vergelijkbaar met het Westen. (de lijmsnuivende bedelende kindjes met hongerbuiken hebben ze ondertussen uit die buurten weggejaagd, maar de stroompannes met regelmaat van de klok kunnen je daarentegen wel aan het denken zetten...). Als je echter enkele kilometers verder gaat, en wijken als Matare of Kibera bezoekt, maar nog vele andere, waar het gros van de inwoners van de hoofdstad leven, kun je amper je ogen geloven, en zelfs ngo'ers die heel hun leven in Congo of de Sahel werkten zijn dikwijls gechoqueerd.

Als je dan buiten Nairobi gaat zie je wegen vol gaten en dikwijls niet verhard, ook de hoofdwegen zijn abominabel, aftroggelende politie, dorpen zonder electiciteit, water en zonder hoop maar met heel veel modder en afval, waar ze elkaar zouden vermoorden om een banaan te verkopen aan 5 eurocent.

Goed, er zijn ook positieve punten, zo gaan de meeste kinderen naar school (zelfs al stelt de kwaliteit niet veel voor ) maar het is duidelijk dat de miljarden uit het toerisme en de theeindustrie, en de vermaarde eonomische groei van Kenia, aan slechts een heel kleine elite ten goede komen. De huidige politieke opponenten zijn bij uitstek symbolen van die elite.
Een groot deel van die elite is trouwens blank of Indisch, en het zwarte deel spreekt onvermijdelijk Engels, woont in chique landhuizen te vergelijken met het optrekje uit "fresh prince of Belair" en praat en voelt zich als een rasechte Amerikaan. Ik ken weinig landen waar het woord "klassenmaatschappij" nog duidelijker kan omschreven worden.