Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Groentje-18
De rente wordt artificieel laag gehouden om een investeringsklimaat te creëren, zowel voor bedrijven als voor particulieren.
Bedrijven kunnen zo makkelijker geld ophalen (via aandelen, obligaties of leningen) namelijk en particulieren worden ook gemotiveerd om hun geld op deze manier te beleggen, daar het spaarboekje tot verlies lijdt.
|
Groentje, dat vertellen de media, maar ik vrees dat we ons dat niet mogen laten wijsmaken.
Als de heer K. Kodo spaargeld had, of indien Groentje er heeft, mogen de banken daarmee gaan beleggen: in de reële economie (aandelen), of in de grote goktent van de "financiële economie" (schuldeffecten, derivaten e.d.). Het probleem is niet dat ons geld "op de bank niet bijdraagt tot de economie". Het probleem is er een voor de niet-productieven, de bankiers: als zij een tijdlang de koerswinst, dividenden en/of rente van een effect hebben afgeroomd, en voorzien dat in de nabije toekomst het vet van de soep zal zijn, moeten zij deze effecten weer kwijtraken, en daarvoor hebben de banken klanten: aan ons kunnen ze alle rommel slijten die ze zelf niet meer willen. Maar er moeten voldoende klanten zijn voor al hun "afgeroomde" effecten. Dat is één reden waarom de rente op spaarrekeningen laag genoeg moet zijn.
Er zijn nog redenen. De overheid wil een lage rente om niet te kapseizen onder de rente op staats- en andere overheidsschuld, en de banken willen zich "herfinancieren" door tegen een zéér lage rente bij de ECB of bij de spaarder geld op te halen en dat dan, als ze het niet "beleggen", tegen een veel hogere rente uit te lenen. Aangezien de centrale banken de beleidsrente vaststellen, geven deze eigenlijk een verkapte subsidie aan de particuliere banken. En ze verplichten de spaarder om mee te subsidiëren, want de hoogte van de beleidsrente zet de toon voor de rente die over deposito's wordt vergoed.
Dus als ze klagen over "te veel spaargeld" bedoelen ze eigenlijk: we kunnen de gewone burger niet voldoende uitplunderen als hij er niet af en toe onze rommel mee koopt.
Zij hebben beursdeskundigen waar jij en ik niet tegen op kunnen. Met het spaargeld dat je hun voor hun "afval" geeft, kopen zij zich in in bedrijven en financiële instrumenten waarvan ze meer winst verwachten dan van wat ze aan jou verkopen.
Natuurlijk trachten ze hun "afval" niet op het laatste moment aan ons te verkopen, maar wel zó dat zijzelf veilig vroeg zijn "uitgestapt" en dat wij een tijdlang winst maken, tot het bergaf gaat. Zo vallen hun eigenlijke bedoelingen niet op en blijven de mensen erin tuinen.
Je wordt dus altijd bedrogen: als je een spaarrekening aanhoudt, en als je hun beleggingsproducten koopt. En doe je geen van beide, dan dreigen zij bankroet te gaan, en moet je als belastingbetaler inspringen om ze overeind te houden.
Een lose-lose-lose-scenario.