Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door lombas
Nicaragua kwam uit een burgeroorlog waarbij organisaties en nationalisaties zomaar uit de wind konden worden geslaan. In Venezuela zal Capriles geen gelijkaardige politiek kunnen voeren: hij moet rekenen op de steun van zowel de vakbonden als het leger (die hij expliciet vernoemd in zijn programma als bouwstenen). Capriles is niet zomaar een man van de "oude elite". Ondanks dat zij hem uiteraard steunen, is hij een echte compromiskandidaat met een jarenlange ervaring gestoeld op pragmatisch adaptisme. Hij is geen onvoorwaardelijke bondgenoot van de VS maar stelt gewoon geen a priori. Ik verwacht dan ook dat zijn stijl meer zal gelijken op die van Correa in Equador: oog op het brede middenveld (in Venezuela iets anders dan hier) met een "katholieke" toets maar ook met ruimte voor centrum-rechtse eisen.
|
Er is een groot verschil tussen woord en daad. Zoals je zegt kan hij niet zonder de steun van de oude elite, die oude elite wil niets anders dan de macht van de vakbonden en andere Chavistisch gezinde organisaties zoveel mogelijk terugdringen. De oppositie heeft geleerd dat de harde confronterende stijl niet werkt om verkiezingen te winnen, dus proberen ze het nu op een andere manier. Maar een ding is zeker, eenmaal de chavistas van de macht verdreven zijn volgt de afrekening. Capriles zelf mag dan misschien meer een centrum kandidaat zijn, de mensen achter hem zijn dat niet. Of om misschien te vergelijken met Yeltsin in Rusland (ik weet dat de vergelijking niet volledig opgaat maar goed), die man werd omschreven als een progressieve hervormer, maar hij heeft alles tot op het bod afgebroken en een economische en morele woestijn achtergelaten.
Ik dacht dat Correa echt links was en een bondgenoot van Chavez?
Gelukkig ziet het er niet naar uit dat Capriles zal winnen. Ik vind het overigens lovenswaardig dat Chavez altijd de democratie repecteerde zelfs al deden z'n tegenstanders dat niet (militaire coup, platleggen van de olieproductie, etc.)