Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Marie van de koster
Heel mijn leven bij de nonnen op school geweest en nooit zo'n toestanden meegemaakt.
De enige waar ik last mee had (dat ik 's avonds in mijn bed lag te bibberen van de schrik als ik aan het mens dacht) was de lerares LO die wij in het laatste jaar van de lagere school kregen. Wat een heks was dat, anders nog een jonge vrouw en geen non!
Het zusterke en de andere juffrouw die ons voor haar komst wat gymnastiek hadden laten doen, hadden met mij nooit geen last en hielden er rekening mee dat ik hoogtevrees had.
Die nieuwe die lachte mij voor de andere kinderen uit als ik niet op het klimrek durfde en brulde altijd tegen mij. Zelfs de andere meisjes herinneren zich dat nu nog. Nooit begrepen waarom dat mens zo een pik op mij had 
|
Prijs u gelukkig! Bij ons op de kleuter-en lagere school was er slechts 1 aardige non. Eén. Zuster Marie-Paule van het eerste leerjaar. Al die andere waren sadisten. Ik herinner mij een meisje van mijn klas met een eetstoornis. Dat kind gaf elke keer over na slechts enkele scheppen gegeten te hebben. Wat deden die nonnen ? Haar met haar hoofd in haar bord duwen, en dwingen om haar eigen braaksel op te eten. Dat beeld zie ik nu nog steeds voor mijn ogen. Mocht zo'n non zulks met één van mijn kleinkinderen doen, ik krab haar de ogen uit haar hoofd, ik trek al haar haren uit haar mottige kop EN ik zou niet rusten vooraleer ze achter slot en grendel zit. (oei Marie, klink ik nu zelf sadistisch)? JAAAAAAAA.
