[circe]

Het wordt hoe langer hoe leuker.

De oorlog in Syrië bereikt de overtreffende trap van wreedheid en alles komt naar buiten.

Je hoeft er weinig moeite voor te doen en via YouTube vind je de meest gruwelijke bewegende beelden. Een bloedende man met ontbloot bovenlijf, vastgebonden aan een paal, die wordt getrapt en geslagen, terwijl hij in gesprek tracht te blijven met zijn martelaars. Een vluchtende man op straat, die wordt ingesloten door een massa en dood getrapt. Eindeloos veel verhoren van gebonden mannen, die bang omhoog kijken, naar de camera, alsof daar redding valt te verwachten, in het gezicht worden geslagen. Onthoofdingen die lang duren. Gevangenen, op de grond liggend, die na veel geschreeuw met automatisch geweervuur worden afgeslacht. Mannen die in een brandend gebouw naar het dak zijn gevlucht, met hun handen omhoog smeken om hulp, en dan worden neergemaaid. Gevangenen die van een dak worden gegooid. Of van een brug.

De meeste filmpjes zijn gruwelijk, maar ook monotoon. Het zijn verhoren. Of er wordt gesleept met lijken over straat. Wat getoond wordt is de vernedering en de angst van de vijand en die is telkens hetzelfde. Dat is wat je vaker hoort over de werkelijkheid van een oorlog: het is een eindeloze herhaling van zetten. En in dit geval: Een eindeloze herhaling van sadisme. De mens teruggebracht tot een paar basisemoties. Geweldsporno, meer is het niet. Even verslavend als leeg. Maar het is echt. En het eindigt telkens weer met de dood en het aanroepen van God.

Op den duur 'werkt' het niet meer, dergelijke beelden. Wat er nu precies wel of niet aan moet werken, is overigens de vraag. Meestal komt het neer op angst aanjagen bij de vijand. Maar de vijand gebruikt die beelden nu juist ook weer om aan te tonen dat hij vecht tegen barbaren. Er gaan dus nu beelden verschijnen die het alledaagse verhoren en onthoofden doorbreken. Zo zie je ineens een foto langskomen, waarbij een afgehakt hoofd op een grill is gelegd. Ernaast staat een man. Hij maakt een vermoeide indruk, veel meer kun je er niet van zeggen.

Ook zijn er nu de verhalen waarbij het bloed van de gedode vijand werd opgedronken.

Het gaat dus de kant uit van het kanibalisme. Althans, dat wordt gesuggereerd.

De nodige opwinding in de Amerikaanse media is er nu over een strijder van de Syrische rebellen, die snijdt in het lichaam van een gedode soldaat van Assad, het hart eruit haalt en daarvan eet. En ook dat wordt allemaal gefilmd. Het is zo absurd, en heeft zo weinig te maken met ons beeld van wat een oorlog is, dat het moeilijk te vatten valt. Wat een dierlijk soort haat wordt hier gebotvierd? Wat kan hier nog op volgen? Het heeft enige tijd geduurd voor definitief vastgesteld kon worden dat het echt gebeurde, maar de dader heeft zich gemeld. Er waren getuigen. Het verhaal wordt met trots verteld. De gedode soldaat zou een mobieltje bij zich hebben gehad met beelden van wat hij op zijn beurt zou hebben aangericht.

Het brein van iemand die zoiets doet moet volkomen vervormd zijn geraakt door iets wat we niet meer kunnen reproduceren. Het lijkt eerder op ziekelijke moorden van psychopaten. Op lustmoorden. Mensen die zoiets doen, moeten ziek zijn, denk je. Maar een andere, mogelijke verklaring is dat het hier geen oorlog betreft waarbij soldaten in opdracht van een hogere instantie een opdracht uit moeten voeren, en waarbij er sprake is van een strategie, maar dat hier een volstrekt lokale, sektarische strijd wordt gevoerd, waarbij wraak en weerwraak een eindeloos spel is geworden en het enige doel nog lijkt te zijn de directe vijand, die vaak maar een stukje verderop zit, een straat in een stad, of een dorp verderop, zoveel mogelijk leed toe te brengen.

Zo'n sektarische oorlog kent nauwelijks verloop. Geen van de partijen kan het zich veroorloven om ook maar een meter grond prijs te geven. Krijgsgevangenen worden niet meer gemaakt. Al is het maar omdat er geen structuur bestaat die uitruil mogelijk zou maken. Wat men weet van het verschuiven van het front, is dat dit sinds twee jaar eigenlijk niet is gebeurd. Elke partij blijft zoveel mogelijk het grondgebied van de eigen stam verdedigen. Het gaat om religieuze verbanden, maar ook om etnische verbanden en soms misschien wel alleen om familiebanden. Het is bloed en bodem. Grondgebied wat al sinds generaties door dezelfde groep wordt ingenomen. Geen van de partijen is sterk genoeg om buiten het eigen gebied te treden. En zou daar ook geen voordeel bij hebben. Want hoe meer land verdedigd moet worden, des te zwakker de positie.

Zo'n oorlog als deze in Syrië, zou net als bijvoorbeeld die in Libanon met gemak tien jaar kunnen duren. Totdat de totale uitputting er een einde aan gemaakt heeft. Of er moeten grootmachten van buiten ingrijpen. Maar het gevolg daarvan zou alleen maar verdere internationalisering van het conflict kunnen zijn, waarbij meer groepen betrokken raken. en het is onduidelijk wie daarbij voordeel heeft.

Het lijkt er hoe dan ook alleen maar op dat de horror steeds groter zal worden. Qua beelden kunnen we dingen verwachten waarvan we nog niet eens hebben durven dromen.

http://www.dagelijksestandaard.nl/20...op-en-film-het

Vrijheidsstrijders noemt men zoiets.

Net zoals hun voorouders in de 7de eeuw eten ze de lever van de overwonnenen op zodat ze daaruit kracht kunnen putten;
De Kelten deden ook aan kannibalisme en hingen de schedels aan hun deuren.

Zullen we dan ineens maar integreren? Want anders wordt dhimmie Bertje triest hoor.

Wie prijs stelt op het filmpje : zie HLN e.v.a.