-> Het komt mij voor dat de 'Vlaamse' media, meer bepaald De Morgen, hier wederom zelf halfslachtig uit de kast komt.
De verschillende, voorafgaande semantische discussies terzijde gelaten wat betreft het beruchte 'confederalisme', zou ik er toch op willen wijzen dat er wel degelijk een eenduidige terminologie is.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Confederatie => Wikipedia spreekt zich min of meer tegen op een bepaald moment in de uiteenzetting van de terminologie.
Citaat :
"Een confederatie of een statenbond is een bond van onafhankelijke staten, of (deel)staten met het recht om eruit te stappen, die op basis van een gezamenlijk verdrag een staat vormen. De confederatie is een verbinding tussen soevereine staten die hun eigen soevereiniteit behouden...
De vraag of de vorming van een confederatie steeds vereist dat de partners in die confederatie eerst onafhankelijk moeten zijn zorgt voor veel verwarring..."
Persoonlijk vind ik dit allerminst verwarrend. Als 2 of meerdere soevereine staten een nieuw samenwerkingsverband aangaan, zonder dat die soevereiniteit in het gedrang komt, kan er sprake zijn van 'confederalisme', in alle andere gevallen niet.
Voor België houdt dat in dat het land eerst via separatisme dient opgesplitst te worden in soevereine (deel)staten, die nadien een nieuw samenwerkingsverband met elkaar aangaan. Klaar en duidelijk lijkt me.
Wat ik hier nu mee wil zeggen is dat De Morgen hier 2 mogelijke gevolgen beschrijft die onlosmakelijk verbonden zouden zijn met het verworden van een confederale staat.
Citaat :
"Confederalisme eindigt ofwel in (her)federalisering, zoals in Zwitserland gebeurd is, ofwel in de splitsing van het land."
Ten eerste getuigt dit van een soort 'glazen-bol-profetisme' dat louter hypothetisch is en daardoor verwaarloosbaar wordt. België is namelijk uniek wat betreft de politieke structuren. Wij leven in een federaal land met 3 gemeenschappen (nederlandstalig, franstalig en duitstalig), waarvan er 2 (nederlandstalig en franstalig) van elkaar gescheiden zijn door middel van een taalgrens, die door decennialange communautaire politieke spelletjes bijna verworden is tot een landsgrens. Een echte federale staat zijn we echter ook niet omdat we één van de belangrijkste kenmerken ontberen, namelijk een federaal kiesstelsel. Ironisch genoeg kennen we in ons land een confederaal kiesstelsel.
Vlamingen kunnen uitsluitend voor nederlandstalige partijen stemmen, in Wallonnië geldt het omgekeerde. Onafhankelijk van elkaar wordt er gestemd en nadien zijn de verschillende partijen verplicht om federaal te (onder)handelen.
De krant De Morgen blijkt echter weer de wijsheid in pacht te hebben en kan ons met een gerust geweten mededelen dat het (her)federaliseren een zeker gevolg zal zijn.
Uit niets blijkt dat dit zo zal evolueren. Eerder het tegendeel. Onder andere het boek van Jos Bouveroux toont dit haarfijn aan.
"Al sinds het ontstaan van België zijn wij aan het zoeken naar manieren van samenwerken tussen Vlamingen en walen. En telkens hebben wij daarbij, om erger te voorkomen, stappen gezet naar een grotere scheiding. De zogenaamde 'barst' in België heeft dus altijd al bestaan."
Met andere woorden is het 'defederaliseren' in ons land een historisch feit, terwijl het (her)federaliseren na een omvorming tot een confederale staat via onze ganse ontstaansgeschiedenis wordt tegengesproken.
Tweede gevolg, aldus De Morgen, is de splitsing van het land.
Hierboven heb ik al beschreven dat er zonder een splitsing van ons land zelfs geen sprake kan zijn van confederalisme. Het is met andere woorden een voorwaarde om tot een confederale staat te komen, zeker geen gevolg. Tevens zijn de (deel)staten die een nieuw samenwerkingsverband aangaan soeverein, en blijven soeverein.
Onafhankelijkheid staat dus centraal. Het is dus een dwaze opmerking om over een splitsing als mogelijk gevolg van confederalisme te spreken.
Ik verwacht als burger wel de nodige intellectuele eerlijkheid en correcte weergave van de feiten van een (kwaliteits)krant.
Wederom een teleurstellende tussenkomst van het medialandschap die hiermee zichzelf meer schaadt dan iets anders.