Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Van Poppel
Tinksto dot ik gjin Frys bin?
Buter, brea en griene tsiiss, wa dot net sizze kin is gjin oprjochte Frys.
|
Een raar soort Fries dan wel. Friezen hebben niet veel met Belgen/Vlamingen. Er ligt voor hen als het ware een land tussen.
Maar het is inderdaad voorgekomen in de geschiedenis dat er contact is geweest.
Wat hen op vooral viel: In de lokale kroeg hadden de Belgen jarenlang een eigen stamtafel, al was het ook daar lang niet altijd
gezellig.
"De Walen en Vlamigen zaten tegenover elkaar en hadden altijd ruzie", zo lacht de stokoude Sjirk Bangma.
Belgen belegerden Gaasterland
Brussel, vrijdag 11 november 2005,
Terwijl in Friesland en andere delen van Nedelrand de kinderen vanavond met lampions langs de deuren gaan herdenkt Europa vandaag het einde van de Eerste Wereldoorlog.
Nederland bleef neutraal en buiten het conflict, maar heeft toch enkele opmerkelijke stukjes oorlogsgeschiedneis uit die tijd.
Zo weten slechts weinig mensen dat in het Friese Gaasterland jarenlang ruim 3000 Belgische militairen werden vastgehouden. Een ook bij onze zuiderburen onbekende episode die nu fraai is opgetekend door Omroep Fryslan, die een documentaire over de opmerkelijke krigjsgevangenen heeft gemaakt.
De basis vormt het teruggevonden dagboek van sergeant Pierre Demal, die verhaalt over de vriendelijke opvang door de in zijn ogen wereldvreemde Friezen met hun nette huisjes en kleine tuintjes, maar ook laat blijken dat het vier lange jaren van verveling waren.
Neutraal
Toen de Duisers in 1914 Belgie binnenvielen, vluchten 100.000en Belgen de grens over naar Nederland, waaronder ook duizenden militairen. Nederland was als neutrale staat verplicht de soldaten te ontwapenen en te interneren, wat uiteindelijk in het afgelegen Gaasterland gebeurde.
Maar liefst 4 jaar lang drukten de soldaten daar hun stempel op de plaatsjes Sondel, Bakhuizen en Rijs. De bijna honderdjarige Tollina van der Meer weet nog goed dat ze er ineens waren. Ze zaten officieel gevangen, maar hadden toch behoorlijk wat bewegingsvrijhei. "We leerden ze vissen en we mochten soms hutspot bij ze eten in hun kampement"
Een aantal Belgen regelde een baantje bij de lokale middenstand en trok zelfs tijdelijk bij de Friezen in, maar de meesten doodden de tijd in hun barakken waar de verveling al snel toesloeg. Ook beklaagden ze zich over de kleine aardappeltjes, waarvan ze naar eigen zeggen geen behoorlijke patatten konden snijden
In de lokale kroeg hadden de Belgen jarenlang een eigen stamtafel, al was het ook daar lang niet altijd gezellig. "De Walen en Vlamigen zaten tegenover elkaar en hadden altijd ruzie", zo lacht de stokoude Sjirk Bangma. Van der Meer erkent dat de oudere meisjes in het dorp regelmatig een oogje op de knappe soldaten lieten vallen, maar dat dit niet werd getolereerd.
Op een gegeven moment verscheen zelfs een officiele mededeling in de lokale krant, waarin de Friezen weden opgeroepen hun dochters in toom te houden.
Een van hen, Sibbetje Groenewoud sloeg alle waarschuwingen in de wind en werd stapelverliefd op Henri Luijckx, met wie ze trouwde eb vervolgens een kind kreeg. "Hij was ook de enige die na 1918 achterbleef en begon hier een winkel", zo verteld zijn inmiddels berjaarde dochter Alie. Met haar Belgische oorlogswortels is ze nog altijd een fenomeen in het landelijke Gaasterlan. "Ik ben een Friezinm naar voel me ook op en top Belg", ze verteld ze vol trots in plat dialect
http://www.forumeerstewereldoorlog.n...ic.php?p=53549