Op dat moment, zoals Micele aanhaalt, had alles nog goed kunnen komen. De verhoudingen tussen de Joodse pioneers, Kibbutzim etc. en de Feddahin waren niet slecht en in veel gevallen was er een zekere vorm van coöperatie en acceptatie.
Vergeet niet dat sinds het einde van de 19e eeuw er al een aantal Joodse enclaves binnen het Transjordaanse gebied waren gesettled en het eerste kind geboren in Kibbutz Dan (1900) was Moshe Dajan.
Natuurlijk waren er voordien al lang (politieke) signalen dat de Britten de Arabieren zouden steunen wanneer het tot een openlijk conflict zou komen. Dat een dergelijk conflict aanstaande was, wisten de meeste politici aan weerskanten.
De zogenaamd "vredelievende" godsdienst dat zichzelf Islam noemt keerde zich massaal tegen de Joden onder aanvoering van de Mufti van Jeruzalem, Amin al Husseyni.
Het boek "O, Jeruzalem" van Dominique Lapierre en Larry Collins beschrijft tot in vergaande details de voorbereidingen die de Arabische staten in het geheim troffen om de Joden de zee in te jagen.
De Britten overhandigden hun wapenvoorraden aan het Arabische Legioen dat onder leiding van Sir John "Glubb Pascha" stond. Een Britse huurling die als generaal het Jordaanse leger van Abdullah I leidde en een man die over sterke strategische gaven beschikte.
__________________
Brussel regeert, Brussel dicteert, de burger gireert.
Ondertussen neemt de Euroscepsis hand over hand toe.
|