Appelen en peren.
Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Het Oosten
Al die dingen die u opsomt zijn niet noodzakelijk een garantie voor het 'gelukkig zijn'. 'Gelukkig zijn' is iets zeer persoonlijks. Men kan zeer rijk zijn en toch niet gelukkig zijn. En mijn indruk is, ook wanneer ik teksten lees van mensen die daar op bezoek zijn geweest, dat de Frans-Vlamingen best wel gelukkig zijn in Frankrijk, content zijn. Dat zijn hun roots niet miskennen maar daar meer een culturele invulling aan geven en dat het de meesten niet erg meer interesseert voor de rest. Tegelijkertijd zijn de Frans-Vlamingen nu loyale en best tevreden Franse staatsburgers geworden. Dat zijn de feiten. Net zoals de Duitssprekenden in de Oostkantons loyale en best wel tevreden Belgische staatsburgers zijn geworden en niet meer naar Duitsland terug willen.
|
1. Dus is uw geluksvraag naar het feit de de Frans-Vlamingen Fransen zijn geworden naast de kwestie. Waarom U ze stelt daaar had ik het al over.
2. De Duitssprkenden in de Oostkantons zijn de best beschermde minderheid in Europa met een eigen parlement en regering. En zéér belangrijk op kultureel vlak: de voertaal van het onderwijs is hun eigen taal. Allemaal dingen die de Frans-Vlamingen vestoken blijven. Ge vergelijkt appelen met peren.
__________________
Geen Gezeik: Dietsland Eén Rijk! Mijn vaderland is mijn moedertaal.
Immigranten bepalen de toekomstige taalbalans en taalspreiding in Belgie!
Als de Nederlandstalige Gemeenschap ooit de stem, de liefde, en de steun van een groot deel van de vreemdelingen in Brussel kan winnen, kan Brussel weer een Nederlandstalige stad worden.
Laatst gewijzigd door Jacob Van Artevelde : 21 augustus 2013 om 11:31.
|