Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Nick de Dubbel
|
BIVV baseert zich in dat "themarapport"
enkel op de geregistreerde fietsongevallen, ik ben er bijna 100 % zeker van dat SWOV (NL, zie topiclink* deed het onderzoek) ook met de "niet - door de politie - geregistreerde fietsongevallen " rekening houdt
ttz een geschatte-berekende waarde (koppeling met ziekenhuisdatabank) erbij telt.
De link van BIVV zegt dat trouwens over Nederland (en UK).
In uw bron van BIVV schat men zelfs dat 58 % van ..., ik citeer:
Citaat:
Bij dit fietsrapport, dat gebaseerd is op de nationale ongevallendatabank, moet daarom steeds in gedachten gehouden worden dat de analyses enkel op de geregistreerde fietsongevallen gebaseerd zijn. ....
Een van die conclusies was dat 58% van de fietsongevallen waarbij het slachtoffer na het ongeval naar het ziekenhuis werd gevoerd, niet geregistreerd werd ...
|
uit uw bron van BIVV, page 15 - 16
Citaat:
1.2. Registratie van verkeersongevallen met fietsers
Onderregistratie ontstaat uit het feit dat politiediensten niet alle letselongevallen registreren, en is een fundamenteel probleem in de analyse van fietsongevallen.
Fietsongevallen die niet door de politie geregistreerd worden, worden niet in de nationale ongevallendatabank opgenomen. De informatie die deze niet-geregistreerde fietsongevallen over deze ongevallen bevatten, gaat daardoor voor analyse verloren. Bij dit fietsrapport, dat gebaseerd is op de nationale ongevallendatabank, moet daarom steeds in gedachten gehouden worden dat de analyses enkel op de geregistreerde fietsongevallen gebaseerd zijn. Onderregistratie van fietsongevallen is geen geïsoleerd fenomeen. Een bepaalde mate van onderregistratie is onvermijdelijk en manifesteert zich evengoed bij andere vervoersmodi als in andere landen dan België.
Mate van onderregistratie
Een methode om te achterhalen hoe groot het probleem van onderregistratie is, is het
vergelijken van de officiële ongevallenstatistieken, geleverd door de politiediensten, met de gegevens die de ziekenhuizen beschikken over de herkomst van de letsels van hun patiënten. Alle algemene ziekenhuizen registreren voor elke ziekenhuisopname een verplichte set van standaardgegevens, de zogenaamde Minimale Klinische Gegevens
(MKG). Deze MKG maken het mogelijk het aantal ziekenhuisopnames die te wijten zijn aan een verkeersongeval te achterhalen (Lammar & Hens, 2004; Lammar, 2006). De MKG zouden (afgezien van nog enkele methodologische problemen) zeer goed van pas kunnen komen bij de analyse van verkeersongevallen en de daarmee gepaard gaande verwondingen, en bij het uitstippelen van een verkeersveiligheidsbeleid (Lammar & Hens, 2004).
Omdat er in België echter geen unieke koppelvariabele tussen
het ongevallendatabestand en de ziekenhuisbestanden bestaat, zoals de naam van de patiënt, blijft het moeilijk om de databestanden te vergelijken en de personen terug te vinden die in de verschillende databanken gemeenschappelijk voorkomen. De wet tot bescherming van de persoonlijke levenssfeer ligt aan de basis van het ontbreken van zo een unieke koppelvariabele.
In Groot-Brittannië enNederland wordt dit probleem opgelost door een nauwkeurige geselecteerde set van variabelen (bijvoorbeeld: tijdstip/locatie van ongeval, geslacht, leeftijd, type weggebruiker enz) die in beide bestanden voorkomen, te koppelen (Lammar & Hens, 2004). Naast de mogelijkheid om ziekenhuisdatabanken en officiële ongevallendatabanken te vergelijken, bestaat ook de mogelijkheid van vragenlijsten om de mate van onderregistratie te meten (nagaan bij respondenten of zij reeds in een letselongeval betrokken zijn geweest en of de politie ter plaatse is geweest).
Een voorbeeld van het meten van onderregistratie via enquêtes (in 1998) is het onderzoek van het Centrum voor Duurzame Ontwikkeling (CDO) bij Gentse eerste kandidatuur studenten. Een steekproef bij studenten is niet extrapoleerbaar naar de hele bevolking wegens het specifiek eigen mobiliteitsgedrag van deze populatie. Toch geven de conclusies van dit onderzoek een idee van de ernst van onderregistratie van fietsongevallen. Een van die conclusies was dat 58% van de fietsongevallen waarbij het slachtoffer na het ongeval naar het ziekenhuis werd gevoerd, niet geregistreerd werd.
Kijkt men naar alle fietsslachtoffers, lichtgewonden incluis, dan werd zelfs 84% van die ongevallen met fietsslachtoffers niet geregistreerd (De Mol, 1999). ...
|
topiclink:
Citaat:
|
Dat staat te lezen in het gezondheidsmagazine Bodytalk, dat zich baseert op onderzoek door de Nederlandse Stichting Wetenschappelijk Onderzoek Verkeersveiligheid (SWOV)*.
|