[openeye]

http://www.lorinparys.be/lp/blog_com...t_als_misdaad/

Premier Di Rupo heeft zijn vennootschap opgedoekt. Maar vooraleer u zich zorgen maakt: er is, beste landgenoten, absoluut geen reden tot paniek. Het kabinet van de eerste minister benadrukte dat "de premier er zeker geen winst aan heeft overgehouden". Zijn woordvoerster was er als de kippen bij om te preciseren dat de huizen van de bvba Patrimons met verlies werden verkocht. Had iedereen dat goed genoteerd? Geen winst maar wel verlies. De opluchting ter hoogte van de Wetstraat 16 was bijna voelbaar.

Vleesetende bacterie
Want stel u voor dat een volstrekt wettelijke vennootschap 'winst' zou gemaakt hebben? Veel bonter hoef je het als politicus niet te maken. Voor een langdurige carrière in de vaderlandse politiek is winst het equivalent van de Scarlet Letter én de vleesetende bacterie samen, kortom een een te mijden fenomeen. Met een klein verlies daarentegen kan je koketteren als hoogste gezagsdrager. Het klimaat voor ondernemers (en politici) is zo giftig dat enkel verlies fungeert als een 'verlaat de gevangenis zonder betalen' kaart die breed wordt uitgesmeerd. De premier kan dus opgetogen de rentrée inzetten nu hij minder beslagen lijkt in het creëren van meerwaarde dan in het heffen en herverdelen van belastingen. Terwijl het net omgekeerd zou moeten zijn.

Geld uit de muur
De communicatie van de premier is een illustratie van een acuut mentaliteitsprobleem. De aankondiging van de eerste minister anticipeert zo verregaand op de honende commentaren van krantenfora dat ze dodelijk is voor het ondernemerschap. Eén krant schreef zelfs "de oprichting van een vennootschap is niet illegaal maar ligt wel erg gevoelig." Alstublieft. Ons cultureel klimaat erkent verlies als sympathiek terwijl net het tegendeel tot eer zou strekken. Want dat winst voor welvaart staat, is iets wat de premier schijnbaar ontgaat. De leerkracht die straks voor de klas staat, de verpleegster en de gepensioneerde buurman worden ermee betaald. Maar die link zijn we kwijt door ons aanzwellend staatsapparaat. Voor velen onder ons neemt het mysterie van hoe we onze welvaart financieren evenveel mentale ruimte op als bij de doorsnee 8-jarige die denkt dat een tekort in de familiefinanciën wordt opgelost door extra geld uit de muur te halen.

Risico
Maar wat uit die muur komt is het resultaat van het risico dat individuele Belgen hebben genomen met hun spaargeld. Het is de vrucht van het trotseren van meewarige blikken van vrienden en familie, van de gok dat er een vraag is naar je product. Het is wat overblijft nadat de salarissen, het vakantiegeld en de sociale bijdragen voor medewerkers zijn betaald. Als dat allemaal lukt, mag je als ondernemer vennootschapsbelasting betalen.

Micro-economische winst & macro-economische welvaart
Weinig ondernemers hebben het moeilijk met het principe dat micro-economische winst macro-economische welvaart betaalt. Maar dan zou het sympathiek zijn indien onze premier dat verband zou erkennen. Enkel meer jobs zullen het einde van deze crisis inluiden. Die komen er enkel indien meer mensen risico nemen en een bedrijf oprichten en zoiets kan pas als daar een aangepast klimaat voor is. Waarschijnlijk ligt er zelfs ergens op een overheidsbureau een gloednieuwe campagne klaar om de crisis te lijf te gaan door ondernemerschap te promoten. Maar geen enkele campagne kan opboksen tegen de impliciete geringschatting van Belgen die risico nemen door onze hoogste politieke gezagsdragers. Zolang zij winst als cholera beschouwen, besteden we dat geld best ergens anders aan.