Onderwijshervormingen zijn allemaal goed en wel, maar is dat nu werkelijk een prioriteit?
Moeten we eerst niet zorgen dat er overal voldoende scholen en leekrachten zijn?
Een kleine greep uit recent persberichten:
Brussel:
Tekort aan scholen nog nijpender
Antwerpen:
240 plaatsen tekort in instapklassen kleuters.
Gent:
Tekort van 150 plaatsen dreigt in Gente peuterklassen
Tekort aan leraren wordt dramatisch
En verbetering lijkt er niet op komst, integendeel:
Gemeente willen af van hun eigen scholen.
Voor wie dacht dat kleuterklassen met 25 �* 30 leerlingen tot het verleden behoren en dat dit probleem intussen opgelost is: dream on! Vorig jaar zaten ze in de plaatselijke basisschool met om en bij de 30 kleuters per kleuterklas. En in de omringende gemeenten was het niet veel beter.
Had Minister Smet zich niet beter beziggehouden met hetgeen absolute prioriteit dient te zijn: genoeg scholen en genoeg leerkrachten?
Hij mag dat fameuze watervalsysteem trachten weg te werken met hervormingen zoveel hij wil, als er niet voldoende leerkrachten en scholen zijn, zal het niveau van ons onderwijs onvermijdelijk de dieperik in gaan.
Je hoeft zelfs geen minister te zijn om dat te begrijpen.