Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door quercus
Het door u op 28 Juni geciteerde artikel uit the Jewish Chronicle is correct. Toen de Ummayaden-troepen in 711 de straat van Gibraltar overstaken en het (door interne ruzies verzwakte) Visigoten-rijk onder de voet liepen waren de Joden sedert de bekering van de Visigoten-koning Reccared I in 589 van Arianisme tot het Katholicisme zwaar in de verdrukking gekomen. Wat niet het geval was toen de Visigoten nog het Arianisme beleden. Die problemen duurden ruim een eeuw tot de komst van de Moslims.
Het relatief gunstige dhimmi statuut (dat ook gold voor de Spaanse katholieken) onder de moslim-heerschappij duurde evenwel maar tot 1130 toen de Almohaden de straat van Gibraltar overstaken en een veel fanatiekere vorm van Islam Spanje binnenbrachten. Joden werden voor de keus gesteld: bekeren tot Islam of oprotten. Zo is toen de familie van de grote Joodse filosoof Maimonides uit Cordoba moeten wegtrekken en is uiteindelijk terechtgekomen in Egypte waar een veel toleranter islamitisch regime heerste.
|
Dat is waar, maar het is eigenlijk nog complexer. Andaloesië was traditioneel erg tolerant en divers. Tweemaal staken radicalere, puriteinse bewegingen uit de Maghreb - de Almoravieden en Almohaden - de Middellandse Zee over. Initieel importeerden ze hun intolerante houding in Andaloesië maar mettertijd lieten ze zich inpalmen door het Andaloesische Ambiente. Het is opvallend dat tijdens de fases van politiek en militair verval en versplintering Andaloesië tegelijkertijd zijn grootste culture bloei kende.