[Doomy]

Het is duidelijk : Vlamingen worden al van kindsaf opgevoed als racisten.

Een "neger" in de klas
http://www.standaard.be/cnt/dmf20131018_00798259

(...)
Mijn zoon (7) zit in het derde leerjaar in Herent. Sinds september zitten er drie vluchtelingen bij hem op school, van wie eentje in zijn klas. Het gaat om zusjes uit een gezin dat in juni op vraag van de VN naar ons land werd gebracht om hier in het kader van een hervestigingscampagne een nieuw leven uit te bouwen.

De situatie van het gezin is schrijnend. Beide ouders zijn Burundese vluchtelingen die al sinds hun vierde in een vluchtelingenkamp in Tanzania wonen. Daar groeiden ze op en kregen ze drie dochters.

Hoewel de school ons als ouders pas kon verwittigen bij de start van het schooljaar, vernamen wij al eerder de komst van het nieuwe klasgenootje. De manier waarop was heel beangstigend. Ouders die we eind augustus per toeval tegenkwamen, vertelden ons het nieuws en brachten een verhaal van ‘illegalen’, ‘schandalig’ en ‘niveau van de klas naar beneden’. Dat ‘onze’ kinderen niet het slachtoffer mochten worden van die neger (sic) in de klas.

(...)
Helaas blijken niet alle kinderen daarin mee te gaan. Toen de leerkracht vertelde dat er klasgenootjes zijn die tijdens een kringgesprek niet willen meedoen omdat ze niet naast een neger (alweer sic) willen zitten, moest ik een paar keer slikken. Zeven of acht jaar en nu al doordrongen van zulke gedachten. Zonder ooit in contact te zijn gekomen met kinderen van een andere afkomst (althans in hun school is het de eerste keer) is het voor hen al duidelijk: je er ver vanaf houden is de enige juiste houding.

(...)
En dan kom je in de klas en blijken er mensen te zijn die niet naast je willen zitten vanwege de kleur van je huid en de taal die je (niet) spreekt. Dan kun je op de speelplaats niet meespelen omdat een paar bazige kinderen beslissen dat er in hun team geen plaats voor je is vanwege je uiterlijk. Wat gaat er dan door je heen? Waar sta je dan, met je lekkere maaltijd en je warme bad?

Kinderen kunnen ongemeen hard voor elkaar zijn en krijgen natuurlijk ook maar de (on)waarden mee die ze thuis horen preken. Maar wat ben ik geschrokken dat er bij ons, in ons eigen rustige dorpsmilieu, bij mijn zoon in de klas, met allemaal welgestelde kinderen, zo’n vreselijke mentaliteit sluimert. Wat ben ik naïef geweest.