Het zijn natuurlijk gouden tijden voor de miezerigste machtswellustelingetjes. Werkgevers gaan selectieprocedures verzinnen alsof ze 20-jarige ontgroeners zijn, anderen gaan weer allerlei strikt persoonlijke voorkeuren als vereiste stellen, en zij die over uitkeringen beschikken mogen kennelijk hun debiele fantasieen volledig de vrije loop laten.
Als het maar hard is en het die uitkeringstrekkers maar eens goed laat voelen wat voor loser ze zijn, het is immers hun eigen schuld dat er te weinig banen zijn. Het is niet zo dat de banken en de politici daar enige schuld aan hebben of dat de toch al vermogenden daar de vruchten van plukken.
Maar het ergst zijn natuurlijk de middelmatige ploeteraars die maar wat graag likken naar boven en zich troosten met het idee dat er naar beneden getrapt kan worden. Die vinden het dan ook prima dat er werkloosheid wordt gecreeerd terwijl zij niet alleen de kosten van uitkeringen moeten opbrengen, maar ook minder verdienen omdat het hun onderhandelingspositie ondergraaft.
|