Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe
België was niet ontstaan als er geen Franse agitatoren in de zuidelijke Nederlanden actief waren geweest. Bepaalde gevoelens van aanvankelijke bevreemding werden in bepaalde milieus opgeklopt, dit alles gekruid met een niet altijd even diplomatische houding van Willem I.
Godsdienst was evenwel niet de leidende factor in de opstand. Ik stipte al aan: er blijven heel wat katholieke gebieden in Noord-Nederland onder Willem, alsook het groothertogdom Luxemburg bleef onder de Nederlandse kroon.
|
Dat is steevast het (nep) argument waarmee men uit een bepaalde (vaak Vlaams-nationalistische) hoek komt aandraven. De zoveelste onwaarheid waarmee het Vlaams-nationalistische kamp ons zo lang heeft proberen op te zadelen. En vele mensen zijn er in getrapt ook nog.
Als alles toch zo goed ging in het VKN, als het allemaal van een leien dakje liep, als alles peis en vree was in het VKN, dan hadden de Franse agitatoren toch maar weinig kunnen uitrichten. Er waren zeker Franse agitatoren (in elk Europees land dat grensde aan Frankrijk had men in die tijd Franse agitatoren), maar die hadden zeker het hef niet in handen. Trouwens, in een minimum van tijd werd de Franse vlag die sommige agitatoren op het gemeentehuis van Brussel hadden uitgehangen, vervangen door de Brabantse. De Brabantse kleuren die nu nog altijd de kleuren zijn van de Belgische vlag. Dus deze Franse agitatoren waarmee men uit de Vlaams-nationalistische hoek altijd uitpakt, hebben maar weinig impact gehad.
Neen, het lag veel dieper. Er was een algemene onvrede. Er waren de extra-belastingen, alleen opgelegd werden aan het zuiden en die de mensen rechtstreeks troffen in de portemonnee, er was onvrede met de taaldwang, men verzette zich tegen het Nederduits als ambtstaal, vele katholieken bleven moeite hebben met een protestantse vorst (een 'ketter' op de troon...), alles werd bedisseld in het verre 's Gravenhage, er was hoge werkloosheid, vele fabrieken sloten, en ga zo maar door. Dat waren de redenen waarom het VKN uit mekaar spatte.
Willem I probeerde dit nog allemaal terug te draaien op het einde van zijn bewind toen hij (eindelijk) inzag dat het grondig fout begon te lopen (afschaffen van de taaldwang, opheffen van die onpopulaire belastingen en dies meer), maar het was te laat. Het kalf was verdronken.