Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door circe
neenee, u begrijpt het niet.
Twee personen die allebei werken in de privé of ambtenarij mogen kiezen: gaan ze samen voor het gezinspensioen van één van beiden, of hebben ze meer als ieder het eigen vergaarde pensioen aanvraagt.
Dit doen de pensioendiensten in feite zelf: men heeft steeds recht op het hoogste bedrag; Indien de vrouw full time heeft meegewerkt is het inderdaad meer dan waarschijnlijk dat hun beider eigen vergaard pensioen meer zal bedragen dan het gezinspensioen van één van beide. Dit is echter niet noodzakelijk want indien één van beiden een zeer riant loon had en de andere het minimumloon verdiende, dan kan het nog zijn dat het gezinspensioen op basis van (meestal) de man meer bedraagt dan de twee aparte delen samen.
Echter, indien men in de loop van de loopbaan is gescheiden, dan krijgt de thuisblijvende of part time werkende echtgenote van een ambtenaar géén pensioenrechten via haar echtgenoot, ook niet als ze 25 jaar gehuwd waren: zij moet dus een bijkomende uitkering van het OCMW halen en alle eigendom die ze heeft eerst opsouperen (ik kén zo mensen!). De bijdragen van part time werkenden zijn gewoonlijk niet voldoende(lager dan leefloon) om zelf te kunnen overleven.
Ben je als thuisblijvende of part time werkende vrouw gehuwd geweest met een persoon die in de privé heeft gewerkt, met dan ontvang je een bijkomend pensioen van diezelfde echtgenoot voor de jaren dat je gehuwd was.
|
Ik ben misschien een antisociale ***hole, maar als men wenst te scheiden van een echtgen(o)ot(e), moet men toch ook niet meer beroep doen op het pensioen dat hij/zij gedurende zijn eigen loopbaan heeft verdient. Dat is pas met de 'pluimen' van de ander gaan lopen !
Verder een verhelderende post en duidelijk, dank daarvoor. Wel heb ik weet dat er voor (top)ambtenaren (en bedienden ?) ook zoiets bestaat als een maximumpensioen, waar men nooit boven kan gaan ondanks zijn wedde in voormalige loondienst of in het statuut. Als ik me niet vergis ligt dat voor statutair benoemden in de buurt van 3.500 euro netto per maand. Dat is voor een gewone sterveling natuurlijk zeer riant, doch enkele gepensioneerde chirurgen, diensthoofden en specialisten in openbare ziekenhuizen klagen daar steen en been over. Zij waren natuurlijk een jaarinkomen van + 200.000 euro gewoon, weliswaar bruto, maar dan doen ze uiteraard nog wel flink 'verlies'. Velen die ik ken consulteren dan nog bij als gepensioneerde in bijberoep om toch maar de dure golfclub en de riante villa in Knokke te kunnen blijven betalen. Het klinkt decadent en als een luxepaard, zeker in deze tijden van crisis, maar het is niet makkelijk te minderen om je levensstandaard te verlagen als je een zeker inkomen gewoon was, dus ik begrijp die reflex dan wel.