Als kind las ik een stripverhaal [ik herinner mij de titel niet] uit de reeks van Piet Pienter en Bert Bibber. Een passage daarin, is mij steeds bijgebleven. Een Waal wenst het zelfbewustzijn van één van de Vlaamse hoofdpersonages aan te spreken. Wanneer een collega van die Waal vraagt, hoe hij dat wenst te doen, antwoordt deze met de gevleugelde woorden: "Très simple, door Frans te spreken natuurlijk".
Franstaligen [en vooral die woonachtig te Brussel - en de rand] zullen geen Nederlands praten als dat niet een noodzaak is.
Ik heb bovendien vaak mijn twijfels aangaande de reden, waarom zij geen Nederlands spreken. Soms denk ik dat het uit onwil is, evengoed heb ik vaak de indruk dat het gewoon uit onwetendheid is.
Als ik in Brussel, in een Ierse bar vraag: 'Can I have a whiskey please', dan wil ik helemaal niet horen: 'Pardon monsieur, je ne comprends pas'.
Ja, ... ik verzin dit niet.
Het is intriest. Het is schandalig dat wij Vlamingen het zover hebben laten komen. Ik word kwaad als ik denk aan 'Broekzele'.
In elk geval, als ik waar dan ook op Vlaams grondgebied, niet kan worden bediend in het Nederlands, dan laat ik mijn aankopen staan.
__________________
Het leven, dat is een dansfeest voor kreupelen.
|