[Spolpoel]

In afwachting dat het antwoord van de DHL-directie daar weer een beetje vuur in de discussie brengt, heeft de Wetstraat een ander dringend probleem op de agenda gezet. Het is in 40 jaar nog niet opgelost geraakt, maar nu moet en zal het gebeuren voor 12 oktober: dan moet premier Verhofstadt in zijn beleidsverklaring een methode voorstellen om de kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde te splitsen. Want, zo weten nogal wat burgemeesters in die regio, als er iets is waar hun inwoners nog meer van wakker liggen dan van de nachtvluchten, dan is het wel die splitsing.


Ook in die discussie zijn we overigens nog geen stap verder, integendeel, we dreigen zelfs naar de politieke kolder af te dalen. Zo stelden de Franstalige liberalen gisteren doodgemoedereerd voor om de hele provincie Brabant, met inbegrip van Brussel, maar tot één kieskring om te vormen, waar zowel Vlaamse als Waalse partijen hun lijsten zouden kunnen indienen. Het zou leuk zijn, mocht het niet zo doorzichtig zijn. Zelden is een voorstel gelanceerd om de sluipende verfransing van de regio, in het bijzonder de Vlaamse corridor tussen Brussel en Waals-Brabant zo schaamteloos te ondersteunen.


Dit is een beetje te gek voor woorden. Van twee dingen één: ofwel aanvaardt men dat dit land een federale logica heeft gekozen, waarbij iedere gemeenschap respect opbrengt voor het territorium van de andere gemeenschap. Net zomin als de Walen zouden appreciëren dat de Vlamingen hun electorale spelregels zouden komen regelen, moeten zij er begrip voor hebben dat Vlamingen niet gediend zijn van hun bemoeienissen.


Aanvaardt men die logica niet, en wil men geen prioriteit geven aan het territorium, maar aan het individu, dat overal voor iedereen moet kunnen stemmen, ook goed, maar dan moet men consequent zijn, en bepleiten dat heel België hervormd wordt tot één kieskring. Dan kunnen de Walen zeggen wat ze van Stevaert en Verhofstadt vinden, en de Vlamingen hoe ze Di Rupo en Reynders appreciëren. De consequentie van zo'n systeem zou dan wel zijn dat er een heel pak Waalse verkozenen prompt werkloos zouden worden, want het numerieke overwicht van de Vlamingen zou in zo'n systeem ook op het aantal parlementaire zitjes afstralen.


Maar het is wel het ene systeem, ofwel het andere. Een hybride systeem, zoals de MR nu voorstelt, en dat alleen gericht is op haar particuliere belangen in de provincie Brabant, is niet eens onbespreekbaar, het is zelfs lichtjes belachelijk. Het is voor iedere partij even wennen wanneer ze minstens gedeeltelijk in de oppositie terechtkomt, maar ook de MR moet beter kunnen dan deze ongein.


Maar nog los van de inhoud van het voorstel toont het vooral duidelijk aan dat de geesten wel heel ver uit elkaar liggen, en dat een oplossing ver van nabij is. Dus tikt de klok genadeloos verder, want gevangen in hun strijdretoriek, kunnen de Vlaamse partijen ook geen stap meer achteruit. Waardoor ze hun eigen voorstel zullen indienen, een alarmbelprocedure volgt, de regering valt, het Vlaams Blok de volgende verkiezingen wint en de splitsing even veraf blijft als ooit.


Met de laatste zin ben ik het niet eens. Uitstel is immers geen afstel.
Indien de regering valt, zal de volgende regering noodgedwongen de splitsing van B-H-V in het regeerakkoord moeten opnemen, of er komt gewoon geen federale regering meer. En bij dat laatste hebben vooral de Walen geen belang : ze hebben de Vlaamse centen nodig om te overleven.