Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door mauste
Info Wikipexia
In Vlaanderen bestond lange tijd geen Nederlandse cultuurtaal maar waren er slechts dialecten. Als cultuurtaal fungeerde er het Frans. .../...
|
Ach, ik kan ook diezelfde Wikipedia aangrijpen om die stelling zeer zwaar te nuanceren en te ontkrachten. Ik citeer uit het stuk over
Vlaamse literatuur:
De Brusselse advocaat Jan-Baptist Verlooy (1746-1797) schreef in Maastricht een Verhandeling op d'onacht der moederlyke tael in de Nederlanden (1788) .../...
Andere auteurs van belang waren Willem Verhoeven (1738-1809), Karel Broeckaert (1767-1826) (auteur van de Vlaamse volksroman Jelle en Mietje), en Jan-Baptist Hofman (1758-1835), auteur van burgerlijke tragedies.
Een van de eerste gevolgen van de Belgische Revolutie was een reactie tegen alles dat met Nederland te maken had, en de acceptatie van het Frans als de taal van vrijheid en onafhankelijkheid. De overheid onderdrukte in 1830 het officiële gebruik van het Nederlands, en daarmee ook het Vlaams.
Enkele jaren voor 1830 had Jan Frans Willems (1793-1846) geprobeerd nog te bemiddelen tussen België en Nederland. Als archivaris in Antwerpen schreef hij een stuk over de geschiedenis van Vlaamse letterkunde.
Tevens kreeg hij een grote schare Vlaamse volgelingen waaronder Philip Blommaert (1809-1871), Karel Lodewijk Ledeganck (1805-1847), Frans Rens (1805-1874), Ferdinand Augustijn Snellaert (1809-1872) en Prudens Van Duyse (1804-1859).
Philip Blommaert richtte in 1834 in zijn thuisstad de Nederduitsche letteroefeningen op, een organisatie voor nieuwe schrijvers. Deze werd al snel opgevolgd door meerdere soortgelijke organisaties en literaire gemeenschappen. Deze hadden vooral tot doel het Vlaams te promoten in Vlaanderen. In 1851 kwam er een centrale organisatie voor Vlaamse propaganda, het Willemsfonds. De Vlaamse rooms-katholieke Kerk kwam in 1874 met een eigen organisatie, het Davidsfonds. De propaganda sloeg aan, en het Vlaams werd in 1873 wettelijk gelijk gesteld aan het Frans als taal voor België.
In scholen bleef het Frans nog de voertaal, tot 1883. In 1886 werd een Vlaamse academie opgericht in Gent. Reeds in 1854 kon men in Gent Vlaamse literatuur studeren.
Uw stelling dat:
Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door mauste
(P.S.Welke taal hadden de eerste regeringleiders moeten spreken in 1830? West-Vlaams, Antwaaaarps, Limburgs? Er bestond toen geen standaard Nederlands!)
|
is dus volledig uit de lucht gegrepen.
Interessant is na te gaan waarom U dat doet en dan kom ik enkel uit bij het geven van een vrijbrief aan de toenmalige Belgische gezagsdragers uit 1830 om van het Frans de facto de officiële bestuurstaal te maken en dat uiteraard ten onrechte. Willem bewees trouwens dat het ook anders kon.
U gaat ermee dus akkoord dat een volksvreemde standaardtaal werd opgedrongen, of ge hebt daar blijkbaar tenminste geen problemen mee.
EN laat dat nu net de reden zijn van mijn anti-Belgicisme!