Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Groentje-18
Ik vind deze brief zo treffend en waar geschreven, dat ik me bijna verplicht voel om er een apart topic over op te starten om hem te eerbiedigen.
Mevrouw Homans geeft hier kijk van een bijzonder inzicht in de sociologie, sociale cohesie, beeldvorming, ...
|
Ik zie in haar brief geen enkele aanzet tot sociologisch inzicht. Ze praat over keuzes maken, kansen grijpen en individuele verantwoordelijkheid alsof het handelen van individuen louter gestuurd wordt door een innerlijk molentje, los van enige sociale, culturele of religieuze context, los van machtsverhoudingen, los van dynamieken tussen groepen van gevestigden en buitenstaanders, los van tradities, etc.
Als er bijvoorbeeld sprake is van een grote taalachterstand, heeft dat niet te maken met een hyperindividuele keuze van de jongere in kwestie om zich niet in onze taal te verdiepen, maar heeft dat primair te maken met de aanhoudende huwelijksmigratie, het voortbestaan van banden met het land van herkomst, het mediagebruik, e.d.m. De 'keuze' om te trouwen met een partner uit het land van herkomst is echter helemaal geen 'individuele' keuze van de jongere en zelfs niet van zijn of haar ouders, maar wordt gestuurd door hardnekkige cultureel-religieuze opvattingen over man en vrouw, door gebruiken, tradities, subculturele normen en dies meer, welke door al deze 'individuen' quasi gedachteloos worden gedeeld, zonder veel inzicht in of bekommernis om de maatschappelijke impact van het voortbestaan van deze patronen.
Wat Homas eigenlijk doet, is haar eigen onmacht etaleren: "Ik kan niets doen, we hangen totaal af van de 'individuele verantwoordelijkheid' van eenieder". Deze onmacht is zeer begrijpelijk. Ook Homans weet immers dat de impact van politiek beleid op opvattingen over man en vrouw, op patronen van huwelijksmigratie, op mediagebruik in de privé-sfeer, op de verschillen tussen thuis- en schoolcultuur, op de startverschillen in machtsbronnen en sociale netwerken tussen autochtonen en allochtonen, enz. bijzonder gering is.
En toch. Haar brief zou pas indruk hebben gemaakt als ze
werkelijk sociologisch inzicht had getoond. Dan had ze 'individuen' gedwongen naar hun culturele gebruiken te kijken op een kritische, sensibiliserende manier, in plaats van louter alles terug te voeren tot individuele kansen en keuzes.