Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Jacob Van Artevelde
Maar Vlaamsgezind was hij echter wel. Effe Wiki erbij halen.
Alhoewel Conscience pro-Belgisch was, bleek uit zijn geschriften een felle vlaamsgezindheid.
Daar hij geen middelen van bestaan had, bezorgde zijn vriend, de kunstschilder Gustaaf Wappers, hem een plaats van vertaler bij het provinciaal bestuur. Vanwege zijn Vlaamsgezindheid was hij echter spoedig verplicht van dit ambt af te zien. Uit noodzaak werd hij toen hovenier.
Samen met enkele bevriende letterkundigen was hij medeoprichter van het Vlaamsgezinde dagblad Vlaemsch België, dat in Brussel uitgegeven werd vanaf 1 januari 1844 maar al in november van datzelfde jaar ter ziele ging.
Raar, dat ondanks hij enkele keren het Belgische deksel op zijn Vlaamse neus kreeg, dat van hem blijkbaar geen orangist maakte....
|
Conscience was eerder wat u of uw geestesgenoten zouden betitelen als een 'belgicist'. Neem nu zijn werk 'De Boerenkrijg'. Conscience beschouwde de Boerenkrijg als een Belgisch fenomeen avant la lettre. Men kende boerenopstanden in die tijd (deze van de Boerenkrijg) in Wallonië én in Vlaanderen. België stond onder de dreiging van een Franse invasie. De Boerenkrijg was een voorbeeld van verzet tegen de Fransen in beide landsgedeelten.
Al bij al en wanneer men de Boerenkrijg historisch analyseert, stelt de Boerenkrijg in de Zuidelijke Nederlanden niet veel voor. Veelal had men te maken met kleine opstandjes hier en daar en vooral op het platteland. De steden onthielden zich van de strijd. De Fransen maakten er vlug korte metten mee.
Tot 1840 werd trouwens de zogenaamde 'Boerenkrijg' doodgezwegen hier bij ons. Men beschouwde die episode dus blijkbaar als 'verwaarloosbaar'. Het is pas na Hendrik Conscience en Auguste Orts (
La Guerre des Paysans. Het boek kwam uit in 1863) dat men daar meer aandacht aan ging besteden. De zogenaamde 'Boerenkrijg' werd dan opgeblazen tot mythische proporties eigen aan een zekere romantiek uit die jaren, en voor de kar gespannen van nu eens de verdedigers van België en dan weer van de Vlaams-nationalisten. Om van de 'katholieke kar' nog maar niet te spreken.