Gebruikelijke vooroordelen over de kruistochten en hun correctie
“De kruistochten waren een niet uitgelokte aanval van fanatieke christenen op vreedzame moslims op hun eigen territorium.”
Fout. De kruistochten waren primair een late militaire verdedigingsactie van de katholieke kerk zowel op de eeuwenlange Mohammedaanse veroveringsveldtochten tegenover gebieden die daarvoor vreedzaam door christenen waren gekerstend, als op de voortdurende en uiterst wrede overvallen op christelijke pelgrims in het Heilige Land. Om de laatste op hun pelgrimstochten te beschermen en een einde te maken aan de illegale, gewelddadige bezetting van de heiligste christelijke plaatsen in Jeruzalem, riep paus Urbanus in het jaar 1095 met “Deus vult!” (“god wil het!”) op tot de eerste kruistocht in de geschiedenis.
Daarvoor was het in het begin van de 8e eeuw Karel Martel in Zuid-Frankrijk al gelukt om de islamitische legerscharen, die heel Spanje al hadden ingenomen, van de verovering van de rest van Europa af te houden. Desalniettemin waren en blijven de kruistochten vanzelfsprekend een maatregel, die alleen vanuit de middeleeuwse geschiedenis en denkwijze kan worden begrepen en niet gerechtvaardigd kunnen worden met christelijke geloofsprincipes.
"De kruistochten waren een typisch soort van christelijk kolonialisme en daarmee de voorloper van westers imperialisme.”
Nee. In principe werd (eerst) alleen maar teruggewonnen wat DAARVOOR al in christelijke handen was geweest. Daarbij brachten de kruisridders geen Europese bezittingen over naar de Oriënt en namen zij ook geen “Oriëntaalse buit” mee terug naar het Avondland. Want de in het Heilige Land opgerichte kruisvaarderstaten waren fundamenteel onafhankelijk van hun “Europese uitzendingplek” en zelfvoorzienend en zij probeerden zich verregaand aan te passen aan de culturele omstandigheden in deze regio.
Over het algemeen respecteerden ze de moslims en deze mochten zowel hun woonplaatsen als hun geloof, inclusief moskeeën, gebruiken, enz. behouden – wat omgekeerd meestal niet het geval was. Niet zelden ging het moslims in kruisvaarderstaten zelfs beter dan onder hun eigen islamitische heerschappij.
“De kruistochten waren bloediger dan de veldtochten van de Mohammedanen.”
Eerder andersom volgens geloofwaardige tijdgetuigen. Door de islamitische geschiedschrijving werd steeds opnieuw – deels met succes – geprobeerd dingen te verdraaien en te overdrijven om de haat tegen de christenen in stand te houden en het Avondland voor eeuwig een gigantisch schuldcomplex op te leggen. De complete Middeleeuwen werden echter, in vergelijking met de huidige omstandigheden, gekenmerkt door een bijna onvoorstelbare wreedheid en de kruisridders bewogen zich daarbij geenszins boven de “standaard” van hun tijd – wat wreedheden echter op geen enkele wijze verontschuldigen of rechtvaardigen kan/moet.
Korte chronologische tabel van de islamitische agressie (inclusief de christelijke westerse verdedigingsreacties):
632 na Chr. (467 jaar voor het begin van de christelijke kruistochten):
Dood van Mohammed. Op dit tijdstip was de islam door veroveringstochten al over grote delen van het Arabisch schiereiland verbreid. Deze agressie werd na de dood van de “profeet” voortgezet en veranderde het hele Middellandse Zeegebied eeuwenlang in een krijgstoneel van permanente oorlogen.
635 na Chr. (464 jaar voor het begin van de kruistochten):
Een islamitisch leger verovert het tot het christelijke Byzantijnse rijk behorende Damascus, de hoofdstad van het christelijke Syrië.
637 na Chr. (462 jaar voor het begin van de kruistochten):
Een islamitisch leger verovert het tot het christelijke Byzantijnse rijk behorende Jeruzalem.
642 na Chr. (457 jaar voor het begin van de kruistochten):
Een islamitisch leger verovert het tot het christelijke Byzantijnse rijk behorende Alexandrië, de hoofdstad van het christelijke Egypte.
645 na Chr. (454 jaar voor het begin van de kruistochten):
Een islamitisch leger verovert het christelijke Barka in Noord-Afrika (Libië).
674 na Chr. (467 jaar voor het begin van de kruistochten):
Een islamitische aanval op Constantinopel (de hoofdstad van het christelijke Byzantijnse rijk en zetel van de christelijke keizer) wordt afgeslagen.
708 na Chr. (391 jaar voor het begin van de kruistochten):
De islamitische veldtocht ter verovering van het christelijke Noord-Afrika bereikt de Atlantische kust.
710 na Chr. (389 jaar voor het begin van de kruistochten):
Met de verovering van de laatste christelijke stad in Noord-Afrika wordt heel het voormalige christelijke Noord-Afrika geïslamiseerd. Bijna alle 400 christelijke bisdommen in Noord-Afrika gaan ten onder. Noord-Afrika was eens een bloeiende christelijke wereld, die belangrijke theologen van de christelijke oudheid heeft voortgebracht: Tertullianus, Cyprianus, Athanasius en Augustinus.
711 na Chr. (388 jaar voor het begin van de kruistochten):
Islamitische legers steken de Straat van Gibraltar over en vallen Europa binnen. Begin van de verovering van het Iberisch schiereiland (nu Spanje en Portugal).
712 na Chr. (387 jaar voor het begin van de kruistochten):
De verovering van Zuid-Spanje is afgesloten.
713 na Chr. (386 jaar voor het begin van de kruistochten):
De Arabieren veroveren Barcelona, steken de Pyreneeën over en beginnen met de verovering van Zuid-Frankrijk. Ongeveer 90 jaar na de dood van Mohammed staan er islamitische legers (geen missionarissen!) in het rijk van de Franken (nu Frankrijk).
720 na Chr. (379 jaar voor het begin van de kruistochten):
De Arabieren veroveren Narbonne in Zuid-Frankrijk en belegeren Toulouse.
732 na Chr. (367 jaar voor het begin van de kruistochten):
Grote, beslissende verdedigingsveldslag door Karel Martel, de “Hamer”, bij Tours en Poitiers (nu Frankrijk), eindigend in de overwinning van Europese legers op de Mohammedaanse agressie.
1009 na Chr. (90 jaar voor het begin van de kruistochten):
Kalief Al-Hakim geeft opdracht tot de systematische vernietiging van alle christelijke heiligdommen inclusief de Heilige Grafkerk in Jeruzalem.
1070 na Chr. (29 jaar voor het begin van de kruistochten):
De Seltsjoeken, een Turks nomadenvolk uit Centraal-Azië dat zich in de 10e eeuw na Christus tot de islam had bekeerd, krijgt de controle over Jeruzalem. De vreedzame pelgrimstocht van christenen naar de heilige plaatsen wordt in toenemende mate gehinderd.
1071 na Chr. (28 jaar voor het begin van de kruistochten):
Slag bij Manzikert – een christelijk Byzantijns leger wordt vernietigend verslagen door een islamitisch leger. De Seltsjoeken veroveren het kernland van het christelijke Byzantijnse rijk – Klein-Azië.
1095 na Chr. (4 jaar voor het begin van de kruistochten):
De christelijke Byzantijnse keizer Alexios I Komnenos stuurt een gezantschap naar paus Urbanus II. met het verzoek om militaire hulp. Op de Synode van Clermont wordt de eerste kruistocht in de geschiedenis besloten.
1099 na Chr. tot 1293 na Chr.:
Na bijna 470 jaar islamitische expansie door het zwaard volgen twee eeuwen lang christelijke verdediging en herovering/verovering in de vorm van diverse kruistochten.
1389 na Chr.:
Slag op het Merelveld. Een christelijk leger bestaande uit Serviërs, Bosniërs en Bulgaren wordt vernietigend verslagen door een islamitisch leger. De christelijke Balkanlanden worden islamitische vazallen.
1453 na Chr.:
Verovering van Constantinopel (nu Istanbul), het centrum van het Oost-Romeinse rijk en van de orthodoxe kerk. De christelijke keizer sneuvelt in de strijd. Het einde van het christelijke Byzantijnse rijk.
1480 na Chr.:
Een islamitisch leger verovert Otranto in Italië. De stad wordt in 1481 heroverd door een christelijk leger.
1521 na Chr.:
Een islamitisch leger verovert Belgrado.
1526 na Chr.:
Slag bij Mohács. Een christelijk leger wordt door een islamitisch leger verslagen. Islamitische legers veroveren het grootste deel van Hongarije en bedreigen Wenen.
1529 na Chr.:
De eerste belegering van Wenen door een islamitisch leger mislukt.
1571 na Chr.:
Verdediging tegen de Turken in de legendarische Zeeslag bij Lepanto.
1683 na Chr.:
Het tweede beleg van Wenen door een islamitisch leger mislukt. Europa blijft in principe christelijk tot op de dag van vandaag.
Bron