Laat het ons nog eens over verkiezingen 2014 en tactiek hebben, in plaats van Thatcher aan de schelde of de borsten van Maya of de subsidies aan gazetten.
Wat vinden jullie van deze hint van Bart Eeckhout over de steriele campagne aanpak van de CD&V ?
Ik vind zijn idee goed en het zou dynamiek in een dooie campagne brengen die nu zinloos op n-va versus ps focust.
En nu BDW toch zachtjes opening maakt naar een mogelijke kandidaat premier stelling is er geen reden dat zijn grootste opponent op dat vlak de heilige maagd blijft uithangen.
Citaat:
dm BACKGROUND N-VA is op één maand van de echte stembusgang bijna dubbel zo groot als eerste achtervolger CD&V. Alleen een gamechanger kan deze gelopen koers nog in een nieuwe plooi leggen. Een kandidaatstelling van Kris Peeters als premier, bijvoorbeeld. Dat schrijft Bart Eeckhout, politiek commentator bij De Morgen.
Peeters afficheren als kandidaat-premier? Het zou alleszins Bart De Wever een concurrent van eigen formaat geven
De nieuwe opiniepeiling van deze krant brengt een beetje goed maar toch vooral heel wat minder goed nieuws voor CD&V. Aan het goede nieuws - geen enkele toppoliticus in Vlaanderen heeft over alle partijen heen een zo brede aantrekkingskracht als CD&V-boegbeeld Kris Peeters - kon de partij zich gisteren al verwarmen. Tot 's avonds de algemene peiling naar de kiesintenties binnenliep, en duidelijk werd dat CD&V dat potentieel absoluut niet weet te benutten.
Natuurlijk is er maar één peiling die echt telt en dat is die van 25 mei. Natuurlijk zullen de leiders van CD&V dat als een mantra blijven herhalen om het vuur bij de achterban brandend te houden. Feit blijft dat de schijnbaar nog aan kracht winnende N-VA inmiddels virtueel bijna dubbel zo groot is als CD&V. Voor een partij die nog altijd de ambitie in zich draagt om de grootste volkspartij van Vlaanderen te worden, is dat een ontstellende vaststelling.
Tactisch plan
Over de redenen waarom CD&V de eigen machine maar niet in gang krijgt, kun je eindeloos speculeren. Het lijkt er alvast op dat CD&V zich iets te comfortabel genesteld heeft in dat befaamde midden van het bed, ondanks het manmoedige campagnegetrippel van boegbeeld Peeters zelf. CD&V acht zich nogal veilig als onmisbare partner voor gelijk welke regeringscombinatie op gelijk welk niveau. Dat tempert de motivatie.
Het overkwam de sp.a bij de Vlaamse verkiezingen in 2004 ook. Toen waande Steve Stevaert zich de koploper die de partners maar voor het uitkiezen had, maar uiteindelijk moest zijn partij vrede nemen met een vierde plek en 'maar' 19,6 procent (een uitslag waarvoor Bruno Tobback vandaag met zijn eigen bloed zou tekenen).
Zo is ook CD&V dit verkiezingsjaar met iets te veel zelfvertrouwen in gehobbeld. Het tactisch plannetje zit niet eens zo kwaad in elkaar. De 'spread' met N-VA helemaal gedicht krijgen, zit er wellicht niet meer in, maar de Vlaamse christendemocraten gaan er wel vanuit dat ze zelf vlot boven de 20 procent zouden springen, terwijl N-VA onder de 30 zou blijven. Dat was immers de uitslag die je uit de provincieraadsverkiezingen van 2012 (N-VA zat toen op 28 procent, CD&V op 21,2) kon afleiden. Met haar onbetwiste leider Kris Peeters en haar goede spreiding van provinciale boegbeelden, van Hilde Crevits tot Wouter Beke, hoopt CD&V opnieuw aardig te scoren. En zo, in Vlaanderen en in de federale regering, de eerste keus te hebben in de coalitiedans, ofwel voor een centrumrechtse coalitie met N-VA (en Open Vld), ofwel voor een klassieke tripartite.
Het zou natuurlijk zomaar kunnen dat het op zondag 25 mei alsnog zo uitdraait. Dat is waar de CD&V-leiding zelf vanuit gaat, terwijl ze hoopvol uitkijkt naar de tegensprekelijke tv-debatten van de laatste weken. De trends wijzen momenteel wel de andere richting uit. Peiling na peiling sluipt N-VA weer wat verder weg; peiling na peiling verdwijnt de 20-procentgrens wat verder uit beeld voor CD&V. Alvast op Vlaams regeringsniveau wordt de N-VA zo stilaan onmisbaar voor een stabiele meerderheid. Voor CD&V betekent dat dus: bye bye midden van het bed.
Het grote strategische probleem voor de christendemocraten is dat ze de brede steun voor minister-president Kris Peeters onvoldoende weten te vertalen in een stemvoorkeur voor CD&V. Daar is een erg eenvoudige reden voor: als Vlaams regeringsleider kan hij - alle Copernicaanse staatshervormingen ten spijt - zijn stempel te weinig drukken op het dominante sociaaleconomische en dus federale niveau.
Metafoor
N-VA doet er ook werkelijk alles aan om de Vlaamse bevoegdheden buiten beeld te houden. Grootste bewijs daarvan is de uiterst ondergeschikte plaats die ze kregen in het kiesprogramma van N-VA. Voor Vlaams-radicalen is dat een wat eigenaardige opstelling, die we best met een metafoor uit de voetbaltactiek uitleggen. N-VA beseft dat ze met mandekking superspits Peeters niet aan banden kan leggen. Zoals deze week op licht pijnlijke wijze duidelijk is gemaakt: of het nu Liesbeth Homans of Geert Bourgeois is, geen van beiden kan Peeters ook echt de baas. Dus kiest N-VA sluw voor zonedekking: ze houdt Peeters uit de zone waar hij kan scoren, door het spel naar elders te verleggen.
Er is één manier om die tactiek te ontlopen: CD&V kan Kris Peeters voluit uitspelen als kandidaat-premier. Dan staat hij vanzelf midden in het strijdperk. Dan kan CD&V al die zwevende kiezers - toch nog 27 procent volgens deze peiling - duidelijk maken dat een keuze voor CD&V ook echt een keuze voor Kris Peeters is. Stem Kris naar De Zestien, als het ware.
Ambities daartoe logenstrafte de minister-president in het verleden altijd met stoere verklaringen. Maar gedachten kunnen evolueren. In Vlaanderen zijn de carrièreopties beperkt: ofwel gedoogd worden als chef door een sterkere regeringspartner N-VA, ofwel leiding geven aan een bonte restcoalitie zonder N-VA (maar zelfs dan wordt een meerderheid nipt).
Oversteek
Rest: vervroegd politiek pensioen, of de oversteek naar het federale niveau. Het premierschap voor Peeters kan de prijs zijn die CD&V eist voor het federaal loslaten van N-VA. Meer nog, het is een prijs die de PS wellicht bereid zou zijn te betalen. Voor Elio Di Rupo valt er dan wel een Europees commissariaat te regelen.
Peeters afficheren als kandidaat-premier? Het zou de gamechanger zijn die de campagne een nieuwe wending kan geven. Het zou alleszins Bart De Wever een concurrent van eigen formaat geven, waartegen het iets minder makkelijk scoren is als tegen PS-schijntegenstanders. CD&V wil er tot nader order niet van weten. De partij denkt met trauma terug aan de onverhoedse poging om toenmalig voorzitter Marianne Thyssen in 2010 als kandidaat voor de Zestien in de markt te zetten. Het ziet ernaar uit dat Kris Peeters met een hand op de rug de strijd zal moeten aangaan. Tot de avond van 25 mei. Daarna kan alles toch weer anders worden.
|
http://www.demorgen.be/dm/nl/17103/V...-premier.dhtml