Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Piero
Jouw analyse, die ik kortheidshalve niet compleet weergeef, sluit aardig aan bij de visie van Marie. Er is alleen dit verschil, dat jij de overwegend egoïstische neigingen van mensen schijnt te accepteren, terwijl Marie zich er niet bij wil neer leggen. Zij wil de mens graag naar een moreel hoger niveau laten evolueren waarbij strikt eigenbelang niet langer prevaleert. Zij streeft, als ik het goed heb, naar universele harmonie in de mensenwereld. Dat is niets nieuws.
Ik heb de indruk dat geen van jullie beiden onderscheid maakt tussen sociaal gedrag in koude en warme relaties. Dat jullie je geen rekenschap geven van de genegenheid van de moeder en vader voor het eigen kind, van het verantwoordelijkheidsbesef van kinderen jegens hun oude en afhankelijke vader en moeder. Daarin overstijgt menig mens de koele berekening die mogelijk bewust of zelfs onbewust de drijfveer is bij de koude relaties.
Daarnaast is het voor sociologen een uitgemaakte zaak dat de mens niet sociaal is uit koele berekening. Mensen delen onwillekeurig in de vreugde en het verdriet van anderen, zelfs van volstrekt vreemden. Wij verbinden ons emotioneel aan onze omgeving. Ook wat wij waarnemen op tv of via een film- of theatervoorstelling kan ons oprecht beroeren en het kan onze houding en gedrag voor altijd bepalen. Wij leven niet solitair. Wij zijn kuddedieren en wij bootsen het gedrag van de anderen na. Kinderen doen niets liever dan dat; normale kinderen spelen samen.
Wij kunnen onszelf voor anderen opofferen. Dat noem jij misschien een vergissing of een misrekening of het gevolg van misleiding en bedrog. Ik denk dat het een fundamentele menselijke eigenschap is. De mens is primair geneigd zich in te zetten voor het algemeen belang. Het eigenbelang is daarvan slechts een afgeleide. Vanaf her begin van de menselijke beschaving is de mens zich bewust dat het moeilijk is om de balans te vinden tussen eigenbelang en groepsbelang. Dit is het belangrijkste thema, of eigenlijk het enige thema van de kunst en literatuur sinds Homerus.
|
Mooi gezegd, niets tegenin te brengen; warme relaties, koude relaties...
Hiermee alsmede samen met de dualiteit, hierboven aangehaald, wil ik proberen mijn Eigen standpunt duidelijker te stellen:
Ik (egostischer kan het niet) ben door zelfobservatie en zelfanalyse tot het besluit gekomen dat ik mij nooit beter in mijn vel voel dan wanneer ik vrijblijvend iemand kan helpen (altruïsme), een glimlach die wonderen doet, raadgevingen die met plezier aanvaard worden, een geschenk dat het juiste is.... Ik voel mij dan (egoïstisch) aanvaard, gewaardeerd, bewonderd....
Ik vraag geen dank u wel als retour, want de daad op zich is mijn dank u wel.
Wat de dualiteit betreft, wil ik hier stellen dat de tegengestelden elkaar gewoon raken en in elkaar overlopen.
De zuiverste altruistische daad is in wezen ook de gezondste egoïstische actie
Wat denken over al dat altruiïstisch gedrag (?), dat ons aangepraat en opgedragen wordt zogezegd om meer en beter mensen te worden?
Inderdaad, zoals u hierboven stelt wil ik dat de mens naar een beter en hoger moreel niveau evolueert, maar dat niveau laat alles op de juist plaats. Eigenbelang moet niet afgeschreven worden, in tegendeel, gezond eigenbelang leert ons wat echt altruisme is en altruisme om het altruisme is waardeloos.
Als de mens dieper in zijn Eigen gaat zoeken zal hij zien dat hij alleen maar gelukkig kan worden indien de mensen rondom hem het ook zijn.
Hij zal inzien dat om gelukkig te kunnen zijn vele van die zogezegde altruistisch Eisen beter onmiddellijk afgeschaft zouden worden want niet alleen nep, maar heel erg irritant voor zijn Eigen gezondheid en zijn Eigen inzet voor zichzelf en voor zijn medemensen.
Het is daar dat ik spreek over het gecorrompeerd zijn van alle waarden, ook de positieven en dat vervreemd de mens veel meer van zijn Eigen zijn dan dat het de mens zogezegd beschaafder maakt, in tegendeel.
Indien we op deze nepweg doorgaan lopen we met open ogen de afgrond in.