Beste Andreas,
Ik weet dat er in Nederland veel geneuzeld en gezeverd wordt over het geloof en de rol die deze of gene kerk daarin al dan niet te spelen heeft. Als katholiek vind in persoonlijk dat we in Vlaanderen voor een stuk de trappers verloren hebben, maar het eindeloze geouwehoer over "
Jezus dit en de Here dat..." in de Nederlandse media (ik zap nog wel eens naar de nederlandse zenders en lees nog wel eens een nederlandse krant af en toe) komt mij onderhand ook de Vlaamse strot uit. Ik zie het als een curiosum en alweer een treffende illustratie van wat Vlamingen en Nederlanders cultureel scheidt.
In Vlaanderen doet elk al heel lang zijn "ding" zonder er al te veel over te zeuren of grote theorieën, laat staan disputen over te organiseren. Geloof is hier al een stuk langer dan WO II een private aangelegenheid... wij hebben daar de concentratiekampen niet voor nodig gehad. Hét grote verschil met de Nederlanders is dat wij in Vlaanderen de confrontatie plachten (en vaak ook nog plegen) te schuwen; er niet al te veel woorden aan vuil maakten / maken en steevast dan toch krek onze zin deden / doen. En als je de geschiedenis eens even doorneemt, dan zat die attitude er in onze contereien al heel lang in (ik heb onlangs nog een aantal 15de eeuwse documenten kunnen inkijken met een aantal sappige verhalen in die zin).
Wat jouw verhaaltjes over de concentratiekampen en "het humanisme" betreft... verhaaltjes zonder ernstige cultuurhistorische analyse. Klinkt leuk, maar raakt eigenlijk kant noch wal. Ik geef toe dat de wereldoorlogen een zeer belangrijke erfenis hebben opgeleverd, maar om er nou onze hele moderne cultuur schatplichtig aan te maken, is op z'n zachtst gezegd zeer simplistisch. De geschiedenis kent wel vaker stroomversnellingen, maar slechts zeer zelden echte breuklijnen... en WO II heeft m.i. (en da's een voorzichtige inschatting die ik nu -zo dicht op de feiten- maak) enkel wat zaken versneld die al veel langer in de pipeline zaten.
Dat het geloof tot de privésfeer behoort is een evidentie; maar jouw visie gaat nog vele malen verder dan dat. Jij bepleit een geloof dat zich uit de maatschappij terugtrekt en zich nog enkel binnenskamers mag manifesteren. Eigenlijk een publiek verbod op elke uiting ervan. Wat heeft jou eigenlijk gebeten? En dan gaan we van het ene waanzinnige voorbeeld naar het andere...
Christendom en de Nazi's; heb je zelf nog niet opgemerkt hoe krom je redenering is? Neen, dan loont het ook voor mij de moeite niet om je zwakke poging het Nazisme toe te schrijven aan de christenen onderuit te halen.
Ik vraag me af wat jouw historische voorbeelden, volledig buiten de culturele, politieke en economische context van die tijd gerukt, eigenlijk moeten aantonen. Dat mensen een paar honderd jaar geleden (of soms zelfs meer dan anderhalf millennium geleden) anders tegen de wereld aankeken? Wat moet dit eigenlijk bewijzen? Buiten het feit dat je van historische kritiek blijkbaar nog nooit gehoord hebt?
Leuk gevonden terminologie: van pedopapen naar christenhonden over het scheten laten... Aardigheidjes, maar veel inhoud kan ik er alvast niet in bespeuren.
Lees nog eens na, en daarna nog eens... En kom dan misschien geleidelijk tot de conclusie dat je eigenlijk niks anders aan het doen bent dan je eigen onverdraagzaamheid en frustraties te projecteren. Ik hoor het sommige overtuigde zgn. "vrijdenkers" nog wel eens meer doen. En "geloof" me; het is zelfs nog een lelijker zicht dan dat van een preconsiliaire priester die z'n donderpreken doorspekt met hel en verdoemenis. Van de eerste verwachten we een minimum aan objectiviteit en nuance; van de tweede zouden we teleurgesteld zijn mocht ie al te genuanceerd uit de hoek komen.
Sorry, I'm not convinced.