[eno2]

Oorspronkelijk geplaatst door Eduard Khil

armoede is inderdaad geen natuurramp (hoewel die er wel toe kunnen bijdragen natuurlijk) Armen moeten zeker niet zwijgend lijden.

Armoede is in de meeste situaties iets waar je relatief eenvoudig uitkomt: door keihard te werken. Hoeveel onder ons zijn er niet die uit families komen waar men twee generaties geleden nog keuterboerkes waren of gewone fabrieksarbeiders? Ik alvast, langs beide kanten van mijn familie. Langs beide kanten waren de overgrootouders en de grootouders kleine boeren. Hun kinderen mochten na school nog paar uur meedraaien op de boerderij. Maar door keihard werken gingen ze er wel beetje bij beetje op vooruit. Toen mijn ouders getrouwd zijn hadden ze geen nagel om aan hun gat te krabben en woonden in een klein huurhuisje. Na de geboorte van mijn oudste broer is mijn moeder thuis gebleven om voor de kind(later kinderen) te zorgen en mijn vader ging dubbel zo hard werken. Als simpele A2 weeftechnieker heeft hij zich dubbelgeplooid om vooruit te gaan, heeft weken aan een stuk in het buitenland gewerkt voor ons, en werkte zich in verschillende firma's stillekes aan wat op. Daarom niet de grote man, maar het geld kwam toch gemakkelijker binnen dan in het begin. Hierdoor hadden we het behoorlijk goed en kon iedereen die het aankon, verder studeren van mijn broers en zussen. Mijn pa heeft verdergewerkt tot zijn 60ste en is dan uit eigen beweging gestopt (ja, idd, zélf ingeleverd op zijn pensioen waar hij sinds zijn 16de voor werkt. Nikske brugpensioenen, uitstapregelingen, tijdskredieten en al diene zever) Hun huis hebben ze verkocht en nu hebben ze een appartement langs hier en een appartement in Turkije. In de ogen van sommigen hier zijn het waarschijnlijk "rijken", die nu gestraft moeten worden omdat ze wat genieten van hun oude dag waar ze de rest van hun leven keihard voor gewerkt hebben. Voor die mensen heb ik de boodschap f#*k off!
Toen ikzelf thuis vertrok, had ik ook niet zoveel. "Wij hadden dat ook niet, we moesten er zelf voor werken" zeiden mijn ouders "doet dat ook maar, ge gaat daar niet van dood"
En gelijk hebben ze: ik ben begonnen op de toer die mijn vader ook gedaan heeft: buitenland. Veel weg, weinig thuis, maar vooral HARD EN VEEL WERKEN. 1ste huisje was een met weinig luxe en veel renovatiewerk, maar na twee jaar was het af en na vier jaar kon ik het verkopen met een mooie meeropbrengst. Ik woon nu wat groter, kleiner dan ik ondertussen zou kunnen permiteren, maar wederom mijn ouders in het achterhoofd "geen geld uitgeven waar het niet nodig is". Ik leg ondertussen serieuze reserves aan geld aan voor mijn oude dag, omdat ik er van uit ga dat ik toch geen pensioen ga krijgen, ondanks het feit dat ik WEL hard en veel gewerkt zal hebben en ongelooflijk veel zal afgedragen hebben. Maakt me niet uit, ik zorg er wel zelf voor dat mijn schaapjes op het droge zijn tegen mijn 60ste.


moraal van het verhaal: HARD WERKEN EN DOORZETTEN LOONT! ALTIJD!



En voor zij die altijd aan het mekkeren zijn en met hun uitgestoken hand naar meer geld bedelen terwijl ze in hun zetel hangen: ik ben meestal absoluut geen haatdragende mens, maar.... ik haat u! Ik haat u ik haat u ik haat u! Omdat wat jullie vertellen leugens zijn, er is altijd uitwegen voor wie WIL! Gans mijn familie en nog zoveel anderen zijn er het levende voorbeeld van.

Jouw veralgemeningen van keihard werken lijken nergens op. Jouw beschrijving is anekdotisch. Een tegen-anekdote: Mijn moeder heeft als alleenstaande ouder tot haar
65-ste keihard gewerkt en is alleen op haar 55-ste uit de armoede geraakt door te hertrouwen. Mijn grootmoeder heeft tot haar 89-ste (!!!!) keihard gewerkt als zelfstandig winkelierster en is nooit van haar leven uit de armoede geraakt.
Ik ben akkoord dat hard werken de beste oplossing hoort te zijn voor armoede. Maar ik ben in zes jaar laagsteloonwerken ARM GEWORDEN en heb al mijn spaargeld moeten opmaken om te overleven door de perfide combinatie laagsteloon + overdreven belasting op laagsteloon. De laagsteloonval.

Verder zijn de uitkeringen terecht ook bestemd voor wie voor welke reden dan ook, tijdelijk of permanent, niet meer aan de bak raakt op de arbeidsmarkt. En er zijn veel zulke redenen mogelijk. Jouw haat is volkomen misplaatst. Ikzelf heb 15 jaar een zeer goed betaalde job gehad en had in die tijd noch later ooit negatieve gevoelens tegenover werkwilligen die moesten geholpen worden. Werkonwilligen krijgen sancties.